Ga naar de inhoud

Engel op de brug

Er is een verhaal van John Cheever over een man in Los Angeles die moeite heeft met de moderne tijd (de viezigheid, de misdaad, de banaliteit, de vervreemding, de jachtigheid … u kent het wel). Zijn ombestemde angsten uiten zich in een fobie voor bruggen: telkens wanneer hij met de auto een lange brug over moet, breekt het zweet hem uit en wordt hij misselijk, zodat hij zich gedwongen ziet zijn auto aan de kant te zetten.

Uiteindelijk wordt hij genezen doordat hij bij een zo’n brug een liftster oppikt, een blond meisje met een harpje dat in alle onschuld op de oprit staat, vertrouwend op haar goede gesternte en zonder zich zorgen te maken over de griezels, geperverteerden en slechteriken die ongetwijfeld in groten getale langs scheuren of haar misschien de auto in willen sleuren. The Angel of the Bridge (de titel van het verhaal) brengt hem tot het besef dat het onmogelijk is alle gevaren te bezweren en alle risico’s uit te bannen. Je moet het leven met enige naïviteit en onbevangenheid tegemoet durven treden.

Ik moest aan dat verhaal denken toen ik een jaar of drie geleden een fors uitgevallen hond te logeren had. De eerste keer dat ik hem uitliet, had ik de voordeur amper open of hij scheurde weg in de richting van een slanke jonge vrouw die dertig meter verderop naast haar fiets stond. Ik verwachtte dat ze ijselijk krijsend een veilig heenkomen zou zoeken in een boom, maar in plaats daarvan hurkte ze lenig op het trottoir en spreidde haar armen verwelkomend, waarna de machtige kaken van het monster haar ellepijp moeiteloos versplinterden en … Nee, het ging anders: hij hield in, kwispelde en sloot met een beleefd likje vriendschap met haar. Een warme knuffel was zijn deel.

Gisteren zag ik haar opnieuw, nog even blond en engelachtig, met haar band op het podium bij het Nieuwekerksplein in Haarlem, waar ze Koninginnedag opluisterde met nummers van de nieuwe CD, Vanilla:

3 reacties op “Engel op de brug”

  1. Het is net begonnen, om 13 uur! Ik kan er pas vanavond zijn (drukdrukdruk), bij Sarah Bettens.

  2. Kon ook niet eerder, dus gemist. Wel een paar lovende reakties gehad van bezoekers, die haar wel gehoord hadden. Speelde al op haar 16e op bevrijdingspop hoorde ik

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *