Onlangs (dwz een klein stukje naar beneden scrollen) schreef ik over mijn vrijwillige deelname aan de avondrecreatie in de Haarlemse Koepel in mijn hoedanigheid van linksbuiten en over de recente ‘staking’ van de gevangenen daar voor een betere spreiding van hun ontspanningsactiviteiten.
Bij wijze van follow-up: gisteren las ik Thomas Rosenbooms pamflet ‘Denkend aan Holland’ (Querido, 2005), hilarische observaties over de Nederlandse samenleving, waarbij vooral onze huidige pedagogische opvattingen het moeten ontgelden. Aan het slot van zijn betoog komt Rosenboom met een opmerkelijk voorstel met betrekking tot het gevangeniswezen:
‘Het doel is dat de gedetineerden er beter uitkomen dan ze erin gingen, maar hoe zou dat lukken als ze nog steeds met dezelfde onderlinge agressie, nog steeds vechtend voor een plaats in de hiërarchie, tijdens sport en dergelijke, met elkaar in aanraking komen, en hun eigen opgefokte gedrag vervolgens zonder onderbreking op de tv zien, in al die talloze rap-clips en series die ze op al even talloze kanalen voor het uitkiezen hebben? Mijn voorstel zou zijn: bevrijd de gevangene eens van die constante opwinding, gun hem eens een andere ervaring, en snijd al die televisie- en radiokanalen domweg af, met uitzondering van de klassieke zender en National Geographic (…); dan zal de opwinding eindelijk, misschien voor het eerst sinds jaren, eens uit het lichaam verdwijnen en ruimte maken voor andere stemmingen, en voor bewondering van de wereld, van eerbied voor al die mensen die de dieren helpen, en van bespiegeling.
Zeker wordt de persoonlijke vrijheid aangetast, maar dat lijkt mij niet in strijd met het wezen van de gevangenis.’
Fraai uitgegeven, vrolijk makende misantropie voor slechts € 5,00 !
leuk!