Van Leeuwen en Geiten

Aan eigen nieuwsgaring komt een éénpersoonsonderneming als het Raarlems Dagklad niet toe, vandaar dat ik sinds de oprichtingsdatum frequent Grote Broer het Haarlems Dagblad lees. Een onverdeeld genoegen is dat niet (zie mijn mopperlog van gisteren), maar een onverdeeld ongenoegen evenmin.

Zo hebben ze momenteel een prettige serie over Bloemendaalse villa’s ( Wonen in Welstand, geloof ik, of Landgoed, Al Goed – ik heb nu geen zin om de hele krantenstapel door te spitten) en ook de stukken van Nuel Gieles hebben regelmatig een zekere ‘meerwaarde’, om maar eens een lievelingswoord van Hoofd Stadsredactie Janette (sic!) Luichies te gebruiken.

Een moeilijk te verklaren zwak heb ik voor Ko van Leeuwen: geacheveerd proza zonder weerhaakjes van een persoonlijkheid zonder scherpe kantjes, als ik tenminste mag afgaan op wat hij schrijft. Vandaag wil Ko dat we een geit adopteren. Een Oegandese geit, wel te verstaan, die dan wordt gemolken door een Oegandese meid /ongehuwde tienermoeder, die in haar levensonderhoud voorziet met de hut aan hutverkoop van de melk.

De Verzamelde Kritische Raarlemmers: Marius, hoe weet je nou zeker dat ze geen saté kambing van die geiten maken na drie dagen? Omdat Ko dat zegt, jongens! Ko is voor mij een ‘vaste waarde’, zoals Co & co dat noemen in de voetballerij. Anders kan je wel aan alles gaan twijfelen. Dat eeuwige gesikkeneur van jullie! Het is gewoon een sympathiek project en je kunt er meer over lezen op www.adopteereengeit.nl.

Een geit kost €35. De huisdichteres en ik beginnen met één en we zien wel of onze geitenwens daarmee is vervuld.