Ga naar de inhoud

Helden zonder vlekje

Het bordes van het Haarlemse stadhuis kreunde onder honderddertig kilo Dennis van der Geest, gisteren bij de publieke huldiging. Neem het ons niet kwalijk, buitensteedse lezers, wij genieten hier nog even na van de triomf van onze wereldkampioen.

In het Haarlems Dagblad vandaag een poëtisch eerbetoon aan de zegevierende judoka door Haarlems stadsdichter. Zoals Engeland zijn poet laureate heeft (een functie die onder meer wordt gehonoreerd met een jaarlijks vat sherry, voorheen ‘a butt of sack’), heeft Haarlem George Moormann (gesubsidieerd, maar moet gewoon naar Gall & Gall voor zijn sherry).

Moormanns achttienregelige ode begint sterk:

Een gevreesde Rus, kom maar op!, die hij blessure of niet
Bij de goddelijke macht van het Spaarne nog gewaarschuwd had
Hem uit de weg te gaan zolang het kon
. (r. 4-6)

Zo mogen we het horen! Helaas, gaandeweg kruipt er een wezensvreemd element in het gedicht:

Maar ook – en dat raakt het diepst, Dennis – je best verlegen
Oogopslag en stem wanneer je nu eens niet een tegenstander
Maar meisjes en jongens zoals ik aansprak en vroeg

Kom je ook wanneer deze wereldkampioen 100+ met
Vereende krachten plaatjes draait?

Mwwwahh… Hebben we eindelijk een held, heeft hij bloosangst. Dat wil ik nou juist NIET weten. Dan heeft zelfs de huisdichteres (die wel nooit een sportdichteres zal worden) nog meer begrepen van de essentie. Die zei, toen ik haar de foto liet zien waarop Van der Geest tegenstander Tmenov met een godsallejezusharde kadoing tegen de mat smakt:
“Oehhhff … en leeft die Rus nog?”

Lezers van het Haarlems Dagblad kunnen nu een VVV-bon winnen door hun eigen lofdicht op te sturen naar de Grote Broer. Als ik hun een tip mag geven: lees ter inspiratie het heldenepos Beowulf, in het bijzonder de passage waarin Beowulf zijn krachten meet met het monster Grendel. Het is een gruwelijke strijd, die wordt beslecht wanneer hij een van Grendels klauwen geheel losscheurt van de schouder. Hier de modern Engelse vertaling van Seamus Heany:

‘Hygelac’s kinsman kept him helplessly
locked in a handgrip. As long as either lived,
He was hateful to the other. The monster’s whole
body was in pain, a tremendous wound
appeared on his shoulder. Sinews split
And the bone-lapping burst.

Waarop het monster afdruipt en bezwijkt aan die wond: ‘and one bloody clash had fulfilled the dearest wishes of the Danes’. Kijk, in de negende eeuw hielden ze hun heroïek puur!

Dames en heren inzenders, geef ons een Dennis gezuiverd van alle menselijke zwakheden: zonder tandplaque, hooikoorts, leasehypotheek, hobby’s & TV-schnabbels en vooral, zonder schattige verlegenheid!

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *