Buurten

Het gehakketak tussen Ayaan Hirsi Ali en Hans Wiegel is kinderspel vergeleken bij de bloedige machtsstrijd hier ter stede binnen de PvdA . Voor bemiddelaars en vredestroepen is Haarlem een no go area. Tot nu toe is er één slachtoffer: ‘PvdA laat wethouder vallen’, kopte Grote Broer het HD gisteren.

Exit Mimi Rietdijk.

Ik moest aan haar denken toen ik gisteren al die ruw geknakte paraplu’s uit de prullenbakken zag steken. Volgens de partijtop trad Rietdijk de afgelopen vier jaar te veel op als bestuurder en was ze te weinig zichtbaar als partijpolitica. Haar wordt verweten dat ze zich te weinig in de wijken liet zien.

Helaas, de PvdA website maakt ons niks wijzer. Geen woord van Divendal, geen cliché van Katee. Zo zag het Raarlems Dagklad zich genoopt zelf op onderzoek uit te gaan. Ik rukte de huisdichteres weg tussen de alexandrijnen en posteerde haar tussen de gordijnen.

‘Meld het me direct als je iets verdachts ziet in de wijk!’

Kort daarop sloeg ze alarm. ‘Er rent een kale man heen en weer door de straat en hij wijst steeds op de roos op zijn revers. Moet ik de politie bellen?’
‘Dat is kandidaat-wethouder Jan Nieuwenburg. Kijk het maar even aan.’
Ik had het nog niet gezegd, of hij kwam hard in botsing met een onbesuisde voorbijganger die struikelde over zijn kluwen rode sjerpen. Warempel, het was Martien Brander, op de hielen gevolgd door Harm Haage.

Drie kandidaat-wethouders! Ik vloog de voordeur uit.

‘Heren, heeft u een momentje voor de satirische pers?’
Ze raadpleegden ieder nerveus hun routeschema.
‘Het afserveren van Mimi Rietdijk? Raakt dat u?’
‘Geen commentaar.’ (Nieuwenburg is duidelijk de meest ervarene.)
‘Wij zijn een vriendenploeg als PvdA zijnde’, antwoordde Haage. ‘Ben ik goed zichtbaar?’
(…)
‘Is dit de Slachthuisbuurt?’ wilde Brander weten.
‘Nee, dit is de Kleverparkbuurt.’
Ik zag dat hij zijn stadsplattegrond ondersteboven hield.
‘Heeft u gezien dat wij klip en klaar goed zichtbaar in deze wijk te zien zijn geweest, en niet qua bestuurder maar als PvdA-partijpolitici zijnde?’
Na mijn knikje zette hij opgelucht een kruis door de Frans Halsbuurt.
‘Ik heb nog één vraagje. We moeten nu naar wijk de Vijfsprong…’
‘De Vijfhoek?’
Ik wuifde nonchalant naar het noorden. Even later waren ze noch als bestuurder noch als politici meer zichtbaar in mijn wijk.