Het kan zomaar gebeuren. Dat je alleen maar even aan je lezers wilt doorgeven dat er t/m 19 maart in het ABC Architectuurcentrum een mooie tentoonstelling is met foto’s van Henk Sloos, georganiseerd op initiatief van Greiner Van Goor Architecten, een bureau dat bemoeienis heeft met de inmiddels bijna voltooide restauratie van de Houtvaart, openluchtzwembad te Haarlem sinds 1927 en Rijksmonument – een zwembad dat ook Vrienden heeft, verenigd in de Vereniging waaruit onlangs een Stichting voortkwam die (wat een mooi doel!)) zich sterk maakt voor het voortbestaan van ‘s lands openluchtbaden (niet te verwarren met zwoele subtropische zwemparadijzen) en dat, zomaar dus, je neusgaten zich zonder enige waarschuwing vullen met de prikkelende, kruidige smaak/geur van het algrijke water van wijlen Bad Velserend, zo’n veertig jaar geleden, ‘s ochtends om tien uur, nog voordat badjuffrouw Rina haar uitkijkpost had beklommen, bij de eerste tintelende duik van de dag.
Goed gedaan (vriendin) Sonja!
Corrigez-moi si je me trompe*, maar volgens mij krijg je dit soort pregnante flashbacks uitsluitend ‘zomaar’, oftewel onverhoeds. De keren dat ik doelbewust plekken uit m’n jeugd opzoek is het qua (neus)zintuigelijkheid dood in de pot. Dan vergelijk je hoe het was en hoe het nu is en dat doe je kennelijk met een deel van je brein dat niet echt toegerust is voor dit soort sensaties.
*Ampzinkje pesten… 8)
Langs Velserend fietsen, ik doe het mezelf zo min mogelijk aan.
Van Ampzing ligt hier thuis het nieuwste boekje – Aap Noot Mies Wim Not Yet (puntdichten). Van dit werk:
‘Als je een koe bij de horens vat
dan vat je eigenlijk een cowtje
wisten jullie dat?’
Smiley naar keuze 🙂 🙁 😀 😉 😕 😮 😛 8)
rubberen laarzen, rokend zoutzuur in glas verpakt in rieten manden al schrobbend de al maar terugkerende alg te verwijderen, blauw water gekleurd door kopersulfaat in de kanovijfer en een zak chips voor het opruimen van het zwerfvuil. Ja, het had toch wel wat, het bad.