Ga naar de inhoud

Radafette Vier


Met vriendelijke groet 
door Erwin Troost

Ik ben onderweg. Altijd naar nergens en het inspirerende. Een glimlach is vaak al een cadeau en sinds enkele jaren tref ik een mooie, jonge vrouw. Het enige woord dat wij ooit hebben gewisseld is ‘hoi’. Soms zwaaien we. Meer weten we niet van elkaar en daar hebben we vrede mee.

Toch zijn er de feiten. Ze is sportief, nuchter en drinkt thee. Dat vind ik mooi. Ik houd van vrouwen die thee drinken en nuchter zijn. Het klinkt verraderlijk voor wie ik werkelijk ben. Ik ben zuipschuit genoemd en leefde met een vrij Boheemse inslag, maar als ik van een bepaald soort vrouwen houd dan zijn zij het die mij kunnen terugduwen in het gareel.

De losbandigheid wil ik kwijt zijn. Geef mij maar saai en zonder bedoelingen.Ik heb niets (meer) met punk of hippiemeisjes, dat zoekende zijn of betweterige, het afzetten in kapsels, make-up, piercings of tatoeages. Ik houd van puur. Naakt zijn wij geboren en allen zullen naakt en alleen doodgaan. Herinnerd worden als een mooi, naakt mens.

Toch was ik alles van dit bovenstaande. Punk, hippie, ook ik heb mij verzet tegen de burgerij. Het is de bekende weg dus.Tevens heb ik niets met het spirituele, het zweverige of de positieve die doet of alles geweldig is. Vaak zullen zij de weg begrijpen na enige hindernis of eelt op hun hart.En toch houd ik van de lach. De lach van herkenning of een simpele groet. Het simpele leven waarin men samen lacht, ontdekt, ontplooit, passie toont, verhalen vertelt, iets deelt, misschien een spel speelt aan de grote tafel tot de nacht valt en men elkaar welterusten zegt. Wetende dat alles zo blijft.
Een saaie trui, een serieus gesprek, de stiltes die niet eng zijn, maar mooi, de ontspannenheid, misschien een gekke dans.

Ik vind een simpel ‘hoi’ na jaren nog steeds een subliem geluk, moet ik zeggen. Nooit een stotterende eerste openingszin, geen verlangens, geen teleurstellingen. Slechts mooi lachen naar elkaar. Ik aan de ene kant met thee en zij aan de andere kant. Voltooid mooi zijn en later misschien alleen en naakt sterven, zonder ooit iets te weten zijn gekomen van elkander.

Ik zou meer ‘hoi’ willen zeggen tegen de wereld, vriendelijk zijn en lachen, maar niet iedereen is hier van gediend. Dit komt voort uit angst, agressie en een bepaalde afzettingsdrang, maar laten we het proberen en communiceren, eerlijk zijn en van elkaar leren. Het leven is geen spel op een grote tafel met pionnen die jaloers zijn op de ander zijn kleding of kleur.

Wij zijn de draaglijke saaie mensheid, gezapig en vriendelijk. Genietend van elkander. Ons eigen amusement. Onder de kleding bevindt zich een naakte mens. Puur en simpel. We hoeven het niet complexer te maken dan het is. Kijk elkaar aan en geniet van de groet die ergens toe leidt.

‘Hoi.’


17 reacties op “Radafette Vier”

  1. Er is niets mooier dan “Hoi” tegen elkaar kunnen zeggen zonder bijbedoelingen, zonder erbij na te denken wat er door die ander gaat en wat de ander denkt, gewoon het geluk van even elkaar zien en vriendelijk kunnen groeten met een glimlach.

    Mooi stukje Erwin!!

  2. Ooit hing er lange tijd een knipsel aan mijn muur met een citaat uit ‘Dichtertje’ van Nescio. Ik ben het kwijtgeraakt, maar het ging over de vluchtige ontmoeting in de tram van het dichtertje met een ‘dame uit het Museumkwartier’. Zij stapt uit, voegt zich bij haar man en ‘niemand wist er iets van’.

    Een soort van hoi dus, populair gezegd.

    Daar moest ik aan denken toen ik de vierde alinea van je bijdrage las. En daarnaast spreekt er – ondanks al je relativeringen ervoor en erna – teleurstelling uit die mij doet denken aan:

    ‘I have my books
    And my poetry to protect me;
    I am shielded in my armor,
    Hiding in my room, safe within my womb.
    I touch no one and no one touches me’.
    (I am a rock, Simon & Garfunkel).

    Hoe dan ook, ik heb zeer genoten van je bijdrage.

  3. Mooi.
    Nijghiaans.
    Dank voor de tip. Ik link ET aan mijn weblog.

    Denk aan:
    ‘Maar als geluk in werkelijkheid
    voor mij niet meer bestaat,
    dan zal het mijn verbeelding zijn
    waarin het verder gaat’.
    (uit: Sneeuw, Lennaert Nijgh).

    Ik wil niet te veel met teksten van andere smijten, maar ja, associaties, houd ze maar eens tegen.

  4. Hier is zij:
    [url=http://beheer.web-log.nl/beheer/logs/edit.log?ID=5755680&page=0]Sneeuw[/url]

  5. Het woord Sneeuw in voorgaande reactie had onderlijnd moeten zijn, maar het lukt me niet het juist te coderen. Dat wordt dan alsnog vanavond bladeren Cees.

  6. Hierdoor kwam een glimlach op mijn gezicht.

    Jammer, ik vond toch je andere stukken beter. Maar die bewaar je stiekem voor je eigen weblog 😉

  7. Marius, wat is er met je opmaak gebeurd? Bij de reacties is het nogal onduidelijk wie er reageert, omdat de scheidslijn tussen reactie en reactiegever staat.
    Is dit gedaan door web-log.nl of heb je het zelf veranderd?

  8. Met alle respect, maar m’n geliefde RaDa heeft nu veel weg van een gestencilde noodeditie na een lafhartige inval van het Deense leger.

  9. @Harrie: Respect is niet nodig in dit geval. Web-log.nl verhuist deze weken 250.000 weblogs naar een ander format, zonder dat je precies weet wanneer je aan de beurt bent. Ik moet nu eerst uitzoeken hoe alles werkt en dan voorzichtig de schade repareren. De smileys bestaan niet meer, maar mijn mondhoeken hangen momenteel ergens ter hoogte van mijn knieën.

  10. Ik zag onlangs in een aflevering van Spoorloos dat ‘Rada’ een Russisch woord is. Het betekent gemeentehuis.
    Is dat nu niet toepasselijk?

  11. @Erwin: Hoi opvolger, je hebt er iets moois van gemaakt!

    @Marius: als je de linker- en rechterkolom instelt op 150 pixels en de middelste op ‘vloeiend’ ben je van die schuifbalk af..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *