CaMu kapt er mee, dwz Ca kapt, en Mu zonder Ca dat kan niet,althans volgens Mu. (Ca zwijgt.) Met het oog op die vacature linksonder in de Volkskrant, zou ik er goed aan doen hier eens virtuoos van leer te trekken: fijn een bobo fileren of tieren tegen de eerste toevallig passerende Haarlemse misstand.
Alleen was ik net bij mijn vader in verpleegtehuis De Houttuinen en na zo’n bezoek is mijn omgang met de wereld en de taal altijd stroever dan normaal.
Eén oude vrouw op de afdeling spreekt een soort Zwitserduits van eigen fabrikaat, met een volstrekt natuurlijke intonatie. Na een overtuigende aanloop in goed Nederlands (“Waar ik beslist niet tegen kan, is dat de vliegtuigen…”) komt ze er niet meer uit en brabbelt zonder hapering verder in haar eigen taaltje. Ondertussen blijft ze je stralend aankijken.
Mijn vader rijgt zonder aanmoediging mijnerzijds minutenlang clichésuit zijn kantoortijd aaneen tot een quasi-betoog. Niet te notuleren!
En een tafeltje verderop zit de vrouw wier enige taalproductiede hele dag lang bestaat uit variaties op “Verdomme, godverdomme, godverdomme,goddomme…”
Dus laat mij maar even. Ik hoef niet zo nodig.
En verder: vanochtend ging mijn wens in vervulling, onder deskundige leiding. Het was alles wat ik ervan verwacht had!
Niet slecht voor een beginner, toch?
Bravo!
Is die tweede foto bijgevoegd als overtuigend bewijs van het feit dat je bijtijds (zie eerste foto) gestopt bent met kaastrekken en dat de linkerhand van Meneer Oude Zuivelhuis daardoor gespaard bleef?
Goed gedaan!
En dan nog wel meteen pitjeskaas! Moeilijkheidsgraad 2.
De bezoekjes aan je vader lijken me niet gemakkelijk. Zoiets als praten onder water. Sterkte!
je bent vandaag mijn persoonlijke kaasheld geworden. Zie ook
http://www.lamelos.nl/indexWindow.html
groet!
Had je je kaaskleurige camouflage-trui toevallig aangetrokken, of voor de speciale gelegenheid? 🙂 Je ziet er trouwens heel ‘proffie’ uit hoor, ik zou zo een pond kaas van je kopen. Een plat stuk graag. 🙂
Er mist op de tweede foto wel een rechterhand.