Smedestraat

De Oude Toneelschuur is verkocht aan projectontwikkelaar Luigi Prins (Cobraspen) voor €1.687.660. Erkomt een ‘hoogwaardige winkel’ in, plus appartementen aan de kant van de Smedestraat en ‘grondgebonden woningen’ in de Morinnesteeg. Hopelijk klaar in 2007.

In het stuk van John Oomkes in Grote Broer het HD ( 25-7) klinkt Prins niet bepaald lyrisch. Hij had meer gewild:

“Het is een van de weinige plekken in de stad waar je meters kunt maken. Je had er ook iets kunnen huisvesten met semi-openbare doeleinden. Een krantenredactie of een megarestaurant in de oude theaterzaal bijvoorbeeld. Jammer, een gepasseerd station.”

Prins maakt zich sterk voor de Smedestraat. Graag zag hij de Brinkmann Passage ‘binnenste buiten gekeerd’, waarmee hij bedoelt dat de winkels etalages aan de kant van de Smedestraat krijgen. Nu loopt daar een overdekt pad, een wildwaterparadijs voor het uitgaanspubliek.

Toen ik een jaar of tien geleden zelf nog vlak bij deToneelschuur woonde, hield ik wel van de non-conformistische rommeligheid, maar na het vertrek van het theater lijkt de buurt zijn basis en zijn zelfbewustzijn te hebben verloren. De Jehovah’s Getuigen zitten er nog steeds, maar de winkeltjes zijn sjofel en wisselen te vaak van eigenaar. De horeca noodt evenmin tot binnenlopen. Deontoegankelijke façade van Delirium (alleen die naam al!), Kokonoches, het Theehuis…

 Het gaat mij aan het hart dat die straat, die – zo dicht bijde Grote Markt, parallel aan de Barteljorisstraat – eigenlijk alles mee heeft, in hoog tempo verloedert. Eigenlijk zie ik maar één Redder.

Luigi, wat doet zo’n straat tegenwoordig op de vrije markt?Ik bedoel, als je daar toch al aan het klussen bent…