Ga naar de inhoud

Vaarwel

Inisheer (Ierland)

de ezel glundert in de ochtend als een middagzon

wanneer ik langs zijn veldje kom, de mist nog

in de naden van m’n jas

draait hij zijn vette oren om naar zee

waarheen ik al op weg was

 

een aai vindt hij wel goed, maar als ik

begin over m’n leven trekt hij zich weg en slaat

de stemming om

geschiedenis hier graag achterlaten

er is nu gras en wind en zon

 

fijn Inisheer waar alles wegwaait wat

al loszat, je leven heeft allang geen vreten meer

over de muur kijkt wijsheid uit de ogen

van een ezel en mag je,

zolang je nodig hebt, bij hem in de leer

 

Wilma Beun (gestorven 16 december 2006)

.

9 reacties op “Vaarwel”

  1. Ik ben er stil van, helaas heb ik haar niet gekend, maar weet dat ze een graag geziene gast was bij de avonden in de Waag.
    Rust zacht lieve Wilma…

  2. Heel mooi Marius. Ik zal de diepte van haar gedichten missen, voorgelezen door anderen, hoe goed ook, zal niet het zelfde zijn.
    Zondag heb ik, in mijn aankondiging, op het muziekpodium van de Waag nog even kort Wilma Beun gememoreerd. Niet dat zij van die zondagse muziek was maar er waren mensen die zowel op zondag als op de poëzie avonden komen. Ik werd even later aangesproken door een dame die er toevallig was vanwege een uitnodiging van de optredende muzikant. Zij bleek een oud-klasgenoot te zijn van Wilma. In het begin van de week had ze, voor de zoveelste keer, een gedicht van Wilma in haar handen gehad. Die moest nu maar eens weg en het gedicht ging bij het afval. Enkele dagen later hoort ze dan in de Waag, waar ze nooit komt en misschien ook nooit meer zal komen, dat Wilma is overleden. We vonden het bizar.

  3. De zoveelste keer dat ik eerst na iemands overlijden op zijn of haar bestaan wordt geattendeerd. Mooi gedicht, mooie dichteres..

  4. Vandaag (dinsdag) herdenkt Ko van Leeuwen Wilma in het HD in zijn rubriek “Van de brug af gezien”.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *