De snackbar der emoties… Die frase schuurt me al een paar dagen door het hoofd. En het komt door hun van de media.
Hapklare, krokante emoties. In verlichte hokjes. Achter glas.
Meer dan anders ervaar je in december een soort afnameplicht. Iedereen heeft zo zijn best voor je gedaan, en welk hokje trek je dan open?
De Top Tweeduizend Aller Tijden voor jeugdsentiment? Een feelgood movie, met minstens vier waarderings-sterren? Een vette oudejaarsconférence? Een jaaroverzicht met een verantwoord percentage ernst?
Het is eigenlijk wel welletjes. Ik laat de snackbar links liggen.
Ik ga Rabelaislezen.
.
Mag ik, van deze plaats, de redacteur en huisdichterres een heel mooi 2007 toewensen? Met vele kleine en grotere lettertjes, streepjes, vraagtekens, dubbele punten en zo af en toe een uitroepteken!