Ga naar de inhoud

Wellness in eigen tuin

“Wacht maar, als er straks ook nog E-coli in gas en licht blijkt te zitten, nou dan ben je helemaal ver van huis! Zie dan je water maar eens in 2 minuten gaar te koken, en dat in het donker!”

Het was maar een van de vele verontwaardigde stemmen die ik vandaag hoorde en ik geef toe, hij was van mijzelf. Maar kom op, Haarlemmers, het leven heeft zoveel meer te bieden dan die ene bacterie…

Neem nou vanochtend: ik schoof, knipperend tegen het agressieve daglicht, de slaapkamergordijnen open en vijf meter onder mij, een tuin verderop, zat daar een buurvrouw haar benen te scheren.

Ze werkte nauwkeurig en volkomen ongehaast, haar rok hoog opgestroopt, pannetje water met kwast binnen handbereik op de grond.

Er sprak zowel wederzijds vertrouwen als innige waardering uit de manier waarop zij haar been (het was het linker) behandelde. Het lag er zó ontspannen bij! Waar het schuim net was weggeschraapt, glom het bruin en glad, als een tevreden knakworstje, net uit de pan. En het gezicht van de vrouw verried een zo intense, haast hemelse bevrediging als eigenlijk niet voor de blik van zomaar een buurman hoort te zijn weggelegd.

Was ik Johannes Vermeer maar, dacht ik, mijn voyeurisme nog even rekkend, dan had ik dit tafereeltje kunnen vereeuwigen in een schilderij: ‘Oude vrouw met scheerkwast’.

.

.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *