Al Galidi

“O, wat genieten ze ervan om iemand straf te geven. Zestraffen zonder haat, zonder woede. Ze straffen omdat ze denken dat het goedis.”

De Iraakse dichter Al Galidi heeft zo zijn buik vol van hetNederlandse ambtenarendom dat hij ons land verruilt voor België. NRC publiceerde gisteren (5-6-’07) een lang interview afgenomen tijdens zijn treinreis naar Antwerpen: “Het generaal pardon is voormij als een massage voor een dood lichaam.”

Het afscheidsrelaas is doortrokken van verbittering: “Wachten,wachten, wachten. Negen jaar wachten en niets mogen doen. Als ik niet mochtblijven, waarom mocht ik dan niet weg? Ik wilde naar Duitsland, Noorwegen. Ikwerd teruggestuurd. Ik ben trots op mezelf dat ik niet gek ben geworden. In elkgeval niet officieel.”

Het doet pijn om te lezen, des te meer omdat het zo’n vriendelijke man is. Ik weet dat omdat de huisdichteres weleens een praatje met hem maakteop festivals.

Wandeling door Harlingen

Zonder hond
zonder kat
zonder fiets
loop ik alleen naar zee.
Ik groet een oude man
en zijn hond antwoordt: ‘Hij is doof.’

Ik loop door
en groet een hond.
Zijn baas antwoordt:
‘Hij houdt niet van vreemden.’

Ik blijf lopen en zie een fiets een vrouw leiden.
Ik ren en zie een hond die zijn baas uitlaat.
Ik wandel en zie een hond fietsen.

Ik kijk door een raam, misschien zie ik iemand,
maar ik zie alleen een kat naar me kijken
die roept: ‘Wat een wereld!’

Ik doe mijn ogen dicht en ga verder.
O, wat moeilijk om in Harlingen te wonen
zonder hond
zonder kat
zonder fiets.

Meer over Al Galidi op zijn website