Altijd nat

ELKE DAG IETS GOEDS IN GANG ZETTEN

of

MAAK WEER KANS OP EEN VERWENARRANGEMENT

Normaal als ik ergens tegenover zo’n reclamebord zit, lees ik de woorden telkens wanneer mijn oog erop valt, malgré moi, zoals je tegen beter weten in aan een muggenbult blijft krabben; ook al heb ik allang besloten dat ik níet wéér kans wil maken op dat vervloekte verwenarrangement, het lezen houdt niet op. Ik heb geen leesrem.

Maar de laatste dagen ben ik uit mijn doen, een beetje onbestemd, en zo zat ik vanavond domweg minder gelukkig op een bankje aan de Bakenessergracht.

Er kwam een kano langs, en later een koet. Italiaanse toeristen poseerden kirrend op de brug en daarna was het weer lange tijd stil. Een brommer stopte met onnodig veel gesnerp en terwijl ze de motor lieten draaien, gingen de twee jongens (helm nog op) aan de overkant op de kademuur zitten. Ze plaatsten hun voeten op de rand van een blauwe sloep en maakten die in eendrachtige samenwerking zo hard mogelijk aan het deinen. Alsof het dagelijks werk voor ze was. Dat ging zo even door en toen scheurden ze (voldaan of onvoldaan, wie zal het zeggen) weer weg op hun brommer.

Het was weer stil, trage minuten verstreken en toen pas zag ik (las ik voor de eerste keer!) de grappige naam van het bootje dat al die tijd pal voor mij had gedobberd.

.