Grand Lever

“In vergelijking met andere grootschalige projecten het meest minimale bedrag aller tijden…”

Vandaag liever niet zaniken over deze hoogst suboptimale formulering, beste Raarlemmers! Gereputeerde Gedeputeerde Ton Hooijmaijers (VVD) is ontstemd. Vertoornd. Zijn provincie Noord-Holland moet bezuinigen van het Rijk: 8,5 miljoen op een begroting van 600.

Wie Ton (“La province, c’est moi”) beter kent, beseft terstond dat die paar luizige (op)centen hem koud laten. Zijn trots is gekrenkt, er wordt geknibbeld aan zijn soevereiniteit.

Dat ‘meest minimale bedrag aller tijden’ waarvan hij op zijn persconferentie sprak voordat wij hem ruw onderbraken, zijnde €275.000, is bestemd voor PR-activiteiten na afloop van de restauratie van Paviljoen Welgelegen in 2009.

De vermetele journalist die informeerde of de Provincie er ‘een feestje’ van ging bouwen, kreeg prompt de wind van voren. Hooijmaijers benadrukte dat het ging om alle pr-activiteiten rond de opening in 2009. ‘Het provinciehuis moet meer publiek trekken. En er wordt een vleugel aangeschaft voor concerten.’ (HD 5-9-’09)

Meer mensen naar het provinciehuis lokken? Daar is vast iets op te verzinnen. Wacht… Een Grand Lever, zou dat niks zijn!? Zoals bij Louis XIV…

Elke morgen werd de Koning ritueel gewekt door de Eerste Kamerknecht des Konings om 8h30 met de woorden:”Sire, voilà l’heure”, dit was het startsein van het zg. Petit Lever. Sommigen werden uitgekozen om een kledingstuk aan te reiken, wat als de grootst mogelijke eer werd beschouwd. Dagelijks onderzocht de Eerste Geneesheer des Konings de Vorst, bijgewoond door de Koninklijke Familie en personen die recht hadden op de “Grandes Entrées” . Daarna werd hij aangekleed in het bijzijn van talrijke hovelingen (Grand Lever). Tijdens het Grand Lever schreed de Vorst door de Spiegelzaal naar de Kapel; honderden hovelingen waren hierbij aanwezig. Voor velen was dit het moment om de vorst een gunst te vragen; ze moesten dan zijn aandacht weten te krijgen. Als de koning de legendarische woorden “Ik heb die persoon nog nooit aan het hof gezien…” uitsprak, was dit een afwijzing. (Wikipedia)

Ton H. op mawovrij en op didoza CvdK H.C.J.L. Borghouts, zien jullie het ritueel voor je?

De bestuurder schrijdt minzaam voort op weg naar zijn brunch, duidt een onfortuinlijk sujet aan tussen de knielende gemeenteambtenaren, bevende dorpsburgemeesters, Chinezen, subsidiebehoeftigen en andere smekelingen en spreekt de gevreesde woorden: “Ik heb die persoon nog nooit in het Paviljoen gezien.”

De getroffene stort ter aarde. In de verte klinkt een nieuwe Bechstein.

.