Je staat bij de voetgangersoversteekplaats en drukt braaf op het knopje. Maar hoe vaak druk je in eerste instantie, dus voordat je echt ongeduldig wordt?
Zelf ben ik een dubbeldrukker, die in een reflex die tweede, technisch gezien overbodige handeling toevoegt. Soms onbewust uit irritatie dat ik gestuit wordt door zo’n dom rood lampje, maar ook als ik geen enkele haast heb, druk ik twee keer.
Eén keer voelt niet goed, maar bij de kleinst mogelijke telefonische steekproef bleek ik net een enkeldrukker aan de lijn te hebben. Dus ze bestaan, zoveel is zeker. Als ik één keer druk, voelt het tegennatuurlijk, alsof ik een plechtstatig iemand speel in een toneelstuk.
De huisdichteres doet meestal drie. Drie?! Drie vind ik op het randje… al weet ik niet precies waarvan. Tenzij je frivool door het leven walst en alles in drievoud doet.
Maar wacht, die enkeldrukker bleek bij navraag een strenge rationalist, die als jongeling proefondervindelijk had onderzocht of hij de gemiddelde wachttijd bij de zebra kon terugbrengen door vaker te drukken en daaruit zijn conclusies trok. Dus het ligt allemaal niet zo simpel.
Mexicaanse psychologen hebben net vastgesteld dat lapdancers in Albuquerque op hun vruchtbare dagen dubbel zoveel fooi krijgen als tijdens de menstruatie, lees ik in de NRC. Toppiejoppie! Maar waar zijn die wetenschappers als je ze echt nodig hebt?
.
Waar geen melding van wordt gemaakt in het artikel is dat de vrouw voor dat ze menstrueert eetaanvallen krijgt, tijdens de menstruatie, mede hierdoor, opzwelt en prikkelbaar kan reageren. Ik geloof dan ook niet dat ze méér fooi krijgt tijdens haar vruchtbare periode maar gewoon minder tijdens haar menstruatie. Nu vind ik lapdancen tijdens het menstrueren zowiezo een onsmakelijke gedachte. En dat in de laatste alinea wordt gesteld dat je, als enige primaat, bij het mensenvrouwtje niet kan zien wanneer ze menstrueert is uiteraard aantoonbare en aangetoonde nonsens. Ik zou willen stellen : waar zijn de wetenschappers ook wanneer je ze niet nodig hebt…..?
… en dan ga ik nu weer verder met onderzoek naar ‘de verbale kracht van vegetarische dertigers met een fascinatie voor berggebieden in het Midden-Oosten en hoe die kracht zich verhoudt ten opzichte van vleesconsumerende dertigers.’Ik hoop binnenkort te promoveren op dit onderwerp. Houd de NRC scherp in de gaten.
Multidrukken heb ik afgeleerd sinds ik poogde het auto-alarm van mijn gehuurde Buick voor het hotel in Los Angeles des avonds laat uit te zetten met de knopjes op het sleuteltje. Stond het alarm door verkeerd handelen eenmaal aan dan moest de elektronica, volgens het toegesnelde receptiepersoneel het hele toetergedoe van zo’n 20 seconden eerst aflopen. De neiging is natuurlijk onweerstaanbaar om weer op het knopje van de afstandsbediening te drukken, namelijk om de toeter uit te krijgen. Maar na uitleg van het baliepersoneel plus woedende hotelgasten in ochtendjas, bleek dat het sleuteltje gewoon het aantal malen dat het knopje werd ingedrukt in zijn geheugen opnam en ervan uit ging dat al deze indrukken vervolgens moest worden afgehandeld met evenzovele 20 seconden durende alarmtoetersessies. Ik geloof dat ik bij benadering voor 50 minuten alarm bij elkaar had gedrukt.
Een ander verkeerd knopje regelde dat helemaal niet meer de auto uitkon en dat ook de ramen niet meer opengingen.
Het minuscule knopje voor het licht heb ik pas na een week weten te vinden, maar de ontwerpers van dit wangedrocht waren er sowieso al vanuit gegaan dat dat zo moeilijk te vinden zou zijn dat het licht automatisch aanging bij nakende duisternis, zij het met enige vertraging (zodat je toch nog geruime tijd in het duister reed als je een tunnel inging).
Hoe die Yanken ooit op de maan zijn geraakt is mij een raadsel.
Och, ik druk nooit. Nu stop ik ook nooit. Maar in die onvermijdelijke gevallen heb ik heb gewoon diverse drukknoppen doorverbonden (sterschroevendraaier en een koperdraadje doen wonderen)hetgeen drukken overbodig maakt! Piesofkeek!
Knowhowkennis
(tot Z.)
Wetenschappers zijn er enkel voor de wetenschap. Niet om ze nodig te hebben als je erop zit te wachten. Niet als man en niet als vrouw. En al helemaal niet als de maan een andere kant op fluit dan je eigen denken.
Gevoelsschappers, die moet je hebben! Maar waar vind je die zo gauw in dit tijdgewricht van stonden en onzekere momenten? In de schappen van de supermarkt?
Of kun je je dat maar beter ook niet afvragen?
Gevoelsmomens.
Ik druk altijd meteen enkele malen op het knopje. Als het licht niet snel groen wordt (d.w.z. binnen 3 seconden) blijf ik dit in hoog tempo herhalen. Ook langdurig ingedrukt houden, zonder mitrailleurtempo drukken dus, zeg maar leunen, pas ik toe. Alles zonder merkbaar effect.
@anoniem: Uw ongeduldig drukgedrag manifesteert zich ook hier 🙂