Waarom heeft energie eigenlijk zo’n goede naam?
Vandaag had ik een dag zonder energie. Beetje ziekjes, zeurende keelpijn, drie streepjes verhoging op de thermometer, schat ik (want ik heb zelf geen thermometer). Nee, niet bedlegerig, wel banklegerig. Heerlijk! Het perfecte excuus voor een sabbathical Sunday; ik heb er dan ook alles aan gedaan de dag zo traag en bedaard mogelijk te maken. Denerverend, om eens een niet bestaand woord te gebruiken. Slappe thee lurken, naar slome motetten luisteren, boven de scrypto suffen, ander soort slappe thee lurken, lichte lectuur, wachten op de zetten die uit Wijk aan Zee binnendruppelden, soezen, uit het raam staren, kippenbouillon lepelen, paar potjes voetbal op TV, mezelf een bodempje medicinale whisky toedienen, met voor de zekerheid nog wat gewone whisky erbij. Voor mijn gevoel heeft de dag nu 196 uur geduurd en ik bespeur nog niet de minste dadendrang. Het zou me eerlijk gezegd niet eens verbazen als ik dit stukje niet afschri
.
Al ‘n beetje beter?
Ga slapen en denk aan Cornelis Verhoeven: ‘Zo’n gedachte waar je mee inslaapt moet tegelijk iets afsluitends hebben, iets definitiefs en iets geruststellends, omdat je bij het inslapen toch ook beseft dat het misschien je laatste gedachte is en de oogst van een lang leven nadenken. Zij zou dus ook een beetje moeten uitstijgen het niveau van een overkoepelend “zozo”, waar je moeilijk mee voor de dag kunt komen.’
@M : ‘Zozo’ vind ik anders een hele mooie afsluitende gedachte, de perfecte oogst van een leven lang nadenken…..
…maar ik heb mijn dag dan ook niet.
De vraag is natuurlijk of C.V. (wat hield ik van die man!) hier gelijk heeft. Volgens mij slaap je hooguit in OMDAT je een afsluitende gedachte hebt gehad, een die uiteraard het ‘zozo’ overstijgt.
Ik bedoel, je moet toch ook beseffen dat je, op straffe van dat je anders niet inslaapt, helemaal niets moet beseffen? Ook niet dat e.e.a. misschien een laatste, voortreffelijke gedachte is?
Stel je eens voor dat je ligt te beseffen dat wat je op dit moment dacht misschien je laatste gedachte was. Dan besef je toch dat wat je dat nou net ligt te beseffen weer net niet je laatste gedachte is geweest? (ad infinitum; iets van: ehh gvd; weer niet!)