Ze (de mensen die niet deugen, altijd weer die rottige mensen die niet deugen) dreigen mij een woord af te pakken. Steeds vaker kom ik het tegen in een omgeving die mij allerminst bevalt. Gegijzeld, bezoedeld, misbruikt, en het ergste is, de daders lijken zich van geen kwaad bewust.
GNITHCIDREV
Mijn vraag is nu wat jullie invalt als je het woord ziet. Neem er even de tijd voor; concentreer je; het gaat om de eerste betekenis die je te binnen schiet. Oh wacht, ik moet het nog even omdraaien. Zo: verdichting.
En?
Wie bij ‘verdichting’ denkt aan smallere stoepjes, een paar plaggen/randjes afknibbelen van parken en sportvelden, iel excuusgroen, sjoemelen met de gevellijn en minstens één verdieping te hoge appartementsblokken, is waarschijnlijk makelaar, projectontwikkelaar of PvdA-wethouder/ stadsverdichter Jan Nieuwenburg.
In een artikel in Grote Broer het HD over het in de planning te volgepropte terrein bij Deo Neo staat bijvoorbeeld: ‘De gemeente blijft (…) inzetten op ‘verdichting’ van de stad, om zo tegemoet te komen aande wensen van Rijk en provincie voor meer woningen.’
(Daar gaan mijn prozo’s…)
Dacht u aan een heel ander soort verdichting (die van de diffuse Haarlemse werkelijkheid), dan zit u bij het RaDa gebeiteld en hoop ik u hier nog vaak terug te zien.
Illustratie ter illustratie: op de sportvelden bij de Kleverlaan komen sluipenderwijs steeds meer (lelijke) gebouwtjes te staan. Aanvankelijk kleedkamers en kantines, maar volgens dit bord nu ook een kinderdagverblijf (gereed medio… oh… 2007).
Ik vond gnitcidrev (dat maakte ik ervan) al zo lekker klinken! Soort Oost-Europees drankje dat aanvankelijk walgelijk smaakt, maar al snel verslavend blijkt.
Verdichting klinkt nog veel beter. Ik kreeg acuut associaties met 1)op afstand dichten (elkaar over grote afstand dicht-regels toeroepen), 2) gezellige samenscholingen en 3)het samenpersen van je caramel voordat je hem opeet…
Dus alles behalve het lelijke opproppen van bebouwing….
Dat hebben we aan onszelf te danken vrees ik. Omdat er een roep was om ‘grondgebonden’woningen op het terrein van de DEO ( woningen met een tuin als een postzegel),is er gepropt. Het eerste ontwerp was een soort Italiaanse bebouwing waar meer grondruimte vrij bleef voor steegjes, heuveltjes, doorkijkjes, onverwachte bakstenen overbruggingen en als icing on the cake eindelijk eens een keer een volstrekt niet-functionele toevoeging, bestaande uit een soort ‘staken’ op de daken van de hoogbouw. Spannend ontwerp en met veel flair en overtuiging gebracht door de architecte tijdens één van de eerste inspraakavonden. Ik was juichend ! Ik vond het prachtig ! Maar het plan is gesneuveld door het gebrek aan visie bij de omwonenden en voor straf krijgen ze nu een fantasieloos volgepropt wijkje. Verdichting door een gebrek aan een open mind wat mij betreft.
De werkelijkheid is nog veel mooier: ‘verdichting’ betekent immers ook fabel, verzinsel, fictie. Er wordt ons dus conform de politieke mores simpelweg met zoiets als ‘de verdichting van Haarlem’ het een en ander op de mouw gespeld.
Kijk maar naar de dubbelzinnige titel van Goethe’s autobiografie: ‘Dichtung und Wahrheit’.