Ga naar de inhoud

Heet delirium

Je ligt in het Kennemer Gasthuis. Er verschijnt een zuster aan je bed die een plastic klapper openslaat. “Blijft een steen drijven op water?” vraagt ze ernstig. “Nou, doe deze dan maar: wat is meer, één of twee pond?”

Ik ijl, denk je.

Ho, ho! Zo eenvoudig ligt dat niet. We onderscheiden de volgende gevallen.

1. Er is geen zuster, er is geen klapper. Je ijlt. Wacht in dat geval rustig af tot er een zuster met een klapper verschijnt.

2. Er is wel degelijk een zuster met klapper die vraagt of één pond meer is dan twee. Deze zuster is speciaal belast met een in de VS ontwikkelde deliertest. Als je denkt dat één pond meer is, ijl je of lijd je aan dyscalculie. Daarom hebben ze ook nog andere vragen.

Ik heb het uit het HD-interview van the journalist formerly known as Annalaura Molducci met internist/intensivist Marijke van der Steen van het KG, die tekent voor de lelijkste zin van de afgelopen week: “Het delier is hot”.

“Het delier is vanaf 2010 een kwaliteitsindicator”, had ze ook kunnen zeggen, dan had ze ook gewonnen. Het KG loopt met delierdetectie voor op de meeste andere ziekenhuizen, volgens Van der Steen, en dat vindt ze een goede zaak: “We weten dat een delier vaker voorkomt dan we denken.”

Terwijl wij ons daar het hoofd nog over breken, vertelt Van der Steen dat een delier soms trauma’s veroorzaakt (beestjes!), maar ook uiterst aangenaam kan zijn. Het zadelt de redactie op met een duivels dilemma: mag je frauduleus handelen om iemands gelukzalige delirium te verlengen? Het punt is… de RaDa-reda beschikt door omstandigheden over de antwoorden op BEIDE bovengestelde vragen.

Als u ze niet wilt weten, zet dan nu uw monitor op zwart. Als u ze wel wilt weten, schrijf ze dan met onzichtbare inkt op de binnenkant van…

Oh, wacht. Ogenblikje! Er staat hier een vrouw met een klapper… Ze kijkt ernstig.

8 reacties op “Heet delirium”

  1. Puimsteen drijft op water. Misschien dat er ergens op aarde nog een andere natuurlijke steensoort bestaat met een soortelijke massa kleiner dan die van water, weet iemand daarvan?

  2. @Sloos: wat een mooie kleurcombinatie: ebbenhout en barnsteen! Prachtige woorden, schitterende stoffen.

    En zo’n delier is een verpleegkundig feit waar je niet omheen kan. Komt retevaak voor, is geen delirium, maar niet minder vervelend bij mensen die snel het ziekenhuis uit moeten. Ja, verpleegkundig is dat hot stuff! Kan je lollig over doen, maar is wel de echte wereld van zorgbehoevende bejaarden na heupoeratie. Terwijl het zo simpel klinkt allemaal. Grote Broer heeft het ook wel eens echt over iets, hoor! Is niet voor niets een GROTE broer. Kan kleine broer niet altijd goed overzien.

  3. Marius (red, RaDa)

    @Kees: ik zeg niet dat het niets ís. Alleen de voorspelbare terminologie van zo’n artikel staat me tegen. Neem deze passage: ‘”Het delier is hot”, zegt Van der Steen. “De meeste ziekenhuizen besteden er aandacht aan. Er is een heel goede richtlijn voor. Maar de inspectie voor de gezondheidszorg gaat er vanaf 2010 ook een kwaliteitsindicator van maken. Dat betekent dat ziekenhuizen dan met elkaar worden vergeleken.” Dan wordt er ook gekeken hoe vaak het bijvoorbeeld voorkomt. Ziekenhuizen die veel patiënten met een delier hebben scoren dan slechter.’
    En zo deliereliereliert het maar door. Omdat het delier een indicator wordt komen er nu gespecialiseerde ijlbodes, want dat is goed voor… het ziekenhuis.

  4. Op het gebied van delirium en gebroken heup ben ik ervaringsdeskundige; mijn moeder ging dat traject al 2x. Zo gebood zij mij naar haar kamer (in het Spaarneziekenhuis te Hoofddorp) om die enge, en gevaarlijke mannen weg te sturen die ongevraagd in haar huis waren gekomen maar in werkelijkheid haar kamergenote bezochten. Toen ik haar overtuigde dat het goed volk was beklaagde zij zich erover dat ze niets in huis had om hen aan te bieden. De verpleegsters werden verzocht toch vooral de deur achter hun kont dicht te doen (als zij al kwamen natuurlijk) :”wie zijn die vrouwen toch? Ze hebben allemaal de zelfde jurk aan!”. Zo zag zij spinnenrag op het plafond, grote barsten in de muren en zand op de vensterbanken. Door haar raam kon je andere gangen zien en zij zag een man door een gang zweven: “hij ziet er niet best uit hoor, o kijk, nou gaat hij het hoekie om”. Eén van de weinige feitelijk juiste constateringen overigens want die man werd op een bed door de gang geduwd en lag er wat raar bij met zijn omhoog gestoken arm. Ik ben het met de redactie eens; We moeten maar scoren in Nederland, of je het nou over de gezondheidszorg hebt of over de NS: scoren en cijfers! Een beetje vertraging geeft juist rust, neem een voorbeeld aan PAVOHOVAHA (waar de voltallige redactie van het RaDa lid van is overigens), zeg maar.

  5. @Marius: Ik lees elke dag de Volkskrant, Het Parool, 4x per week NRC Handelsblad, in de trein Pers, Spits en Metro & Dag, en ik zie dagelijks de site van de Telegraaf. (Grote Broer zie ik zelden). Dat hele conglomeraat tekst relativeert toch zeer het concept Voorspelbaar Stuk/Obligate Riedel: als ik in een week 2 stukken originele, echt eigen tekst van iemand lees met enige portée over iets waar ik nog nooit van heb gehoord ben ik al heel blij. Het meeste kans op onvoorspelbare stukken? Het Financieel Dagblad.

    Stukken als over Van der Steen vind ik, met alle obligate voorspelbaarheid en rimram al van zaligmakende importantie. Wanneer las je eerder in een algemene krant over de toestanden rond een delier? Terwijl de maatschappelijke relevantie evident is, gezien de prompte reactie van Cees.

    Ik raad je nu toch met nog meer klem dan eerder, aan om eens Don Quixote ter hand te nemen in de recente vertaling van Barber van de Pol. Of gewoon het oude vehikel in dezen van Werumexc3xbas Buning. En dan wel uitlezen natuurlijk. Volgens mij levert dat meer inspiratie op dan 3000 years of mankind.

  6. @Cees: Daar hebben we wat aan, dat zegt me meer dan zo’n DELIER HIER! reclame van het KZ.
    @Kees: Dat zijn een boel kranten voor maar twee verrassende artikelen per week… De ‘geestrijke ridder’is hier in huis, maak je geen zorgen: Werumeus Buning, ‘verlucht met de prenten van Doré’. Qua Don Quichotterie staat het RaDa bij de kenners trouwens hoog aangeschreven.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *