Zondagavond acht uur. De massa was weg en de stad lag er gebruikt bij. Afgejazzd. Uitgejazzd, doorgejazzd, stukgejazzd. De Grote Tent op de Grote Markt was al vrijwel afgebroken toen wij langskwamen. In De Uiver was een laatste optreden gaande, maar wij hoefden niet zo nodig.
Op de lege Botermarkt stond een fel verlicht podium, waarop een paar muzikanten beraadslaagden. Publiek was nergens te bekennen. Toen we al in de Keizerstraat waren, hoorden we muziek. Uit nieuwsgierigheid keerden we om. “U bent een fijn publiek!” zei de trompettist na het eerste nummer. “En ik hoop dat jullie allevier blijven.”
Zij waren met hun zevenen en lieten zich niet demoraliseren. Tijuana, met vaart gespeeld. Op karakter eerst, maar de trompetten wonnen aan schwung toen enkele vrouwen en kinderen zich losmaakten van een terras en aan de zwier gingen.
De ondergaande zon zette Vroom en Dreesmann in een gouden gloed en allengs kwamen er meer mensen meeluisteren. The Herb Spectacles geinden wat, schmierden wat en speelden een uur lang hun spetterende, kapsonesloze repertoire.
Namens het hele publiek: we hebben genoten!
Herb. Aha, van Alpert natuurlijk. Maar had die dan een bril? Of nodig? Enne, dat het de huisdichteres niet is, daar tweede van rechts, dat zie ik zelfs zónder bril. Maar die eerste van rechts, lijkt die niet verdacht veel op eh… jou?
Bij de titel meteen de associatie: antimakassar. Dat brengt mij op een weet-je-nog-wel-oudje-anekdootje:
Ik had een blauwe maandag Nederlands van Doeschka Meijsing en moest een stukje voor de klas lezen. Het zal de Max Havelaar zijn geweest en er kwam een antimakassar in voor. Ik haperde. ‘Probeer het maar’, moedigde Doeschka allervriendelijkst aan met de norse blik die haar zo eigen is. Ik gokte op de vijfde lettergreep en legde de klemtoon precies verkeerd. Het gaf niet; ik zou het nooit meer vegeten.
Ik mocht ook raden wat het was. Weet jij het?
@Willemien: Ik weet wat het is (uit het Engels), al heb ik wel een tijdje anti-massacre gezegd. Zit bij mij in hetzelfde woordmapje als ‘doily’.
Wat de compromitterende foto’s betreft: ik ontken alles. De huisdichteres is wel in beeld (zonder bril).
Poeh, ik geloof dat ik 5 minuten heb zitten zoeken voordat ik haar zag. Terwijl de kleur van haar […] (nee ik verraad niks voor volgende zoekers)er toch uit knalt.