Bodemschatten

Gisteren zag ik een gezonde Hollandse jongen. Zo’n jongen die je meteen mee zou nemen as je ergens een land zou willen koloniseren (bah, het woord koloniseren is sinds woensdag van Wilders, merk ik).
De gezonde Hollandse jongen had een spade in de grond gestoken (dat is altijd een goed begin voor een kolonist) en wel op de plek in het Staten Bolwerk waar onlangs een enorme boomstronk is uitgegraven. (Jullie kennen die plek!).

“Zo, ben je aan het schatgraven?” vroeg ik op mijn vriendelijkste oomtoon.
Hij pakte iets van de grond: “Ja, ik heb een bot gevonden! Maar ik weet het niet zeker. Het kan ook dat het versteend hout is.”

Versteend hout… toe maar. Meneer is een kenner. En dat voor iemand van pakweg twaalf. Hij ging het uitzoeken, zei hij enthousiast (onvermijdelijk viel het woord ‘dinosaurus’) en hij had nog iets voor me in petto. Uit zijn broekzak diepte hij een pijpenkop op. Zelf vond ik als kind ook wel van die kleipijpjes, gewone gladde, maar dit was een schoonheid. Hij glunderde van oor tot oor toen ik mijn bewondering uitsprak.

Met zijn hand poetste hij bereidwillig de aarde eraf voor de foto, maar hij hield ‘m wél zelf vast – want een vriendelijke oom kan er nog zo vriendelijk uitzien…
“Misschien kan ik het aan een ar-che-o-loog vragen”, articuleerde hij bij wijze van afscheid, want de werkzaamheden riepen weer.

Ik heb ook nog even gespit (op het internet) en achteraf had ik scherper moeten kijken. Al die series Goudse pijpen hebben namelijk hun eigen ‘hielmerk’ / initialen. Op deze staat GGH, zo te zien, maar niet op de hiel. En is dat het wapen van Arkel? De oude adellijke familie van Arkel woonde rond Gorinchem, waar in de achttiende eeuw veel pijpenfabriekjes stonden. Het kan zijn dat ze hun eigen merk rookten.

En ook aan de kleipijp lijk je een of twee levens te kunnen wijden, afgaande op deze site en deze verzamelband. Dan ben je ( dit woord bestaat echt!) ‘pijpoloog’.