Voorleesacademie

Herfst: eekhoorns leggen bedrijvig hun wintervoorraad aan, trekvogels aanvaarden de lange reis zuidwaarts, in een volmaakte V-formatie (*), vrouwen redderen in keukens en bijkeukens met weckflessen en jampotten, ze poten bloembollen en organiseren leesclubjes.

Zelf werd ik nooit lid van een leesclubje in de herfst**. Daar zal ik zo mijn redenen voor hebben, neem ik aan, maar waarom zou ik die hier opspitten *** als ze jullie waarschijnlijk geen herfstsnars of najaarszier interesseren?*****

Hoewel ik avances van gewone leesclubs tot dusver altijd heb afgewezen******, zo nodig met de nodige bruuskheid, heb ik mij één keer aangesloten bij een soortgelijk (maar toch weer heel ander) literair genootschap. Ik heb het over de Voorlees Academie (VLA).

VLA werd opgericht door een Franse vriend van mij*******, als protest tegen (als ik het goed begrijp) het zinloos meningengeweld in onze maatschappij in het algemeen, en in leesclubjes in het bijzonder.

Bij de maandelijkse VLA-bijeenkomsten lazen wij onze lievelingspassages voor. Alles mocht – klassieken, experimenteel proza, kinderboeken, poëzie en incidenteel reclameteksten, strips, toneeldialogen, enz. Er werd gelezen (en vaak mooi gelezen!) in het Frans, Duits, Engels en Nederlands. Iedereen zorgde voor kopieën voor de andere deelnemers (meestal zes tot acht).

Het reglement kende één regel: tijdens het lezen geen onderbrekingen; na het lezen GEEN discussie, geen kritische kanttekeningen, geen gekrakeel, geen gezwets.

Het was een verademing, de formule werkte perfect. Een tijdlang hadden we precies de juiste mensen, die er plezier in hadden de juweeltjes uit hun boekenkast af te stoffen en bij VLA te presenteren. Je liet je verrassen door de anderen, deed ontdekkingen, genoot van de voordrachten en stond na anderhalf uur weer buiten.

Na een aantal jaren kwam er helaas de klad in, maar het idee verdient beslist navolging. Het zou kunnen dat VLA wordt gereanimeerd, met Haarlem als basis, maar beter dan daarop te wachten doet u eraan nog DEZE HERFST uw vrienden warm te maken voor het idee en uw eigen lokale afdeling te beginnen.

* Vrije ruimte waar RaDa-lezers naar wens najaarsclichés kunnen toevoegen; wie geen notie heeft, kan kijken bij Wikipedia onder ‘jaargetijden’.

** Wel pootte ik ooit met succes bollen; jam heb ik nimmer gemaakt en vliegen in V-formatie gaat mij bijzonder slecht af.
***De herfst is geen opspittijd, daar lenen andere seizoenen zich beter voor****
****Ik heb het hier natuurlijk over psychische ongemakken en niet over dahliaknollen.
*****Wie een studie wil maken van klein leed bij leesclubs beginne, zoals alle studenten van klein en nog kleiner leed, bij Beatrijs Ritsema
******Dit is nootgedwongen de laatste voetnoot voor vandaag; in het vervolg zal ik ze nummeren; die asterisks zijn toch een beperking.
******* Al kan het zijn dat ik schulp hier tekortdoe – schulp, deze geheel onverwachte, extra voetnoot is speciaal voor jou.