Mensen verwonderen zich over de raadselen des levens****. De geboorte, de dood, het dna, de schoonheid van de bloem, de liefde, de onpeilbare diepten van het universum. Waarom? Waartoe?
Misschien dat er nog een paar zaken zijn waarover men zich mag verwonderen van de commissie die daarover gaat, zaken waarop men het antwoord schuldig moet blijven. Maar je zou je af kunnen vragen: waarom dergelijke categorieën?
Waarom zou je je niet over alles verwonderen? Of waarom niet over niets, zoals mijn kat Decibel? Men verwondert zich over de schoonheid van de bloem, of het wonder van de geboorte, maar weer niet over een kapotte fiets of over een hoop stront, een pijnlijke zweer, althans niet op die manier. Eigenlijk zou je over alles waarvan je je bewust bent onophoudelijk moeten verwonderen, vanaf het derde levensjaar tot het laatste heldere moment in het oog van de dood.
De verwondering moet dus op een trapje gaan staan en gaat dus eigenlijk hierover: waarom die selectie van verwonderenswaardigheden? Welke kracht of macht zit precies daarachter? Hoe ontstaat die?
Verder gaat het uitstekend met ons! Alvast voor een ieder een mooi 2009!
****Tot gastlog gepromoveerde reactie [OFF TOPIC bij Kerstrede] van Onwijsgeer (zie ook de gelijknamige categorie)
@ Onwijsgeer; Geen idee op welke bijdrage jouw commentaar op slaat. Wel weer wat geleerd: “off topic”. (Men heeft in Haarlem hier een genootschap voor (tegen) opgericht) Maar een erg onderhoudend stukje, alleen had ik de woorden ‘moeten’ en ‘moet’ niet van jou verwacht. Dat kan anders omschreven, met ‘kunnen’ bijvoorbeeld. Ik heb mij hierover verwonderd. Dat dan weer wel!
@Anonymus:
KCees, met alle respect maar ik begrijp die reactie niet helemaal. De bijdrage van Onwijsgeer is volgens mij helemaal geen commentaar op iets. Het lijkt mij gewoon een soort nieuwjaarswens, out of the blue.
En met de hete adem van het Ampzing genootschap in de nek, zou niemand hier ter stede de woordjes ‘off topic’ durven neerschrijven, dus waar jij die nou vandaan haalt…
Ik verwonder mij al 24 uur over het woord verwonderen. Er straalt een soort van rust uit; “Goh, ik heb me daar toch weer ‘s even staan verwonderen”. Ik verwonder mij bijvoorbeeld over zomaar een kus van mijn Lief of de rijp aan de takken van een boom of nog mooier; de pluimen van het riet. Maar als ik mij verwonder over 350 doden in de Gaza (zijn ze er daar nou nog niet klaar mee?)of het afkappen van dorpelingen in de Congo…is dat dan ook verwonderen? Zijn ze Godverdomme nou helemaal besodemieterd, die vuile klote krijgsmannen en die godverdommese kut wapenhandel van die Fransen en die grondstofgeilheid van de multinationals t.b.v. van mijn blinde consumptiedrang…. ofzo. Is dat dan nog steeds verwonderen? Ik geloof dat ik nog een erg onervaren verwonderaar ben.
@Carel; ik ben de laatste die zal beweren dat ik alles op een rijtje heb maar zie voor jou onbegrip eerst de vorige bijdrage waar zowel Onwijsgeer als ik een reactie hadden. Marius had daar natuurlijk een verwijzing naar moeten maken.
@Onwijgeer enzo; De vorige anonieme reactie was ook van mij.
Allen een goed Nieuw Jaar, en wens Nederland een rustige jaar wisseling. (Ik ben even weg)
Ooohh.. 😉 (en hetzelfde voor jou en je lief Cees).
@C&C: Zo beter, hoop ik. En als we nou nog weten wie de eerste anonymus is… En RaDa-huisfilosoof Onwijsgeer natuurlijk bedankt dat hij af en toe voor ons op een trapje klimt!
@Marius; Die eerste reactie was ook van mij, helaas anoniem. Ik ben weer een beetje mijn kluts kwijt. Maar hoe kan Carel dan reageren met @KCees; met alle respect maar…. . Nou ja, laat maar. Nog even je laatste stukje lezen en dan weg uit mijn schaatsbaar land (even heerlijk geschaatst bij Spaarndam!) naar de tropische zee. Wel een erg raar idee weg te gaan terwijl er kans is op tochten en koek-en-zopie hoor! Als het maar niet gaat sneeuwen dan kom ik terug, per express!
Ik voel mij oprecht bevoorrecht.Ik ga vioolspelend door het leven en de muziek heeft mij gebracht tot het punt, dat je als je een concert geeft, elke keer het wiel opnieuw wilt uitvinden op het podium.De verwondering van ons gevoel.Zet iemand een deur van zijn/haar gevoel open, dan neem ik iedere keer het risico naar binnen te stappen.Heb niet heel lang geleden besloten dit ook te gaan bezigen in mijn normale leven.(voor zover dit normaal te noemen is)Met vallen en opstaan moet het mogelijk zijn.Als je maar doorzet.En wilt natuurlijk.Aan jullie allen moed,liefde en gezondheid.
Allemaal een gelukkig en gezond 2009 gewenst.