Als ik Google mag geloven, is het Raarlems Dagklad het enige lyrisch-satirisch weblog op het grote boze wereldwijde web. De omschrijving is eens tégen mij gebruikt door een gefrustreerde Trouw-journalist in een stukje over burgerjournalistiek, maar desondanks hecht ik er sterk aan.
Wat yin en yang zijn voor China, zijn voor het RaDa lyriek en satire.
Er zijn dagen dat ik mij gemeen afreageer op mijn onschuldige toetsenbord; dan moet ik de domheid en slechtheid van de mensheid geselen – die van de mensheid in het algemeen en die in de regio Zuid-Kennemerland in het bijzonder, in striemende alinea na striemende alinea.
Waarna ik (zoals gisteren) mijn jas van de kapstok pluk en naar buiten ga. Daar wachten gastvrij de duinen en de ontstressende branding. We knersen lekker over de scheermessen langs de vloedlijn en ik babbel vrijuit over een langgekoesterd businessplan: een scheerkraampje op perron 1, waar forensen die hun aansluiting hebben gemist, of vertraging hebben, zich laten inzepen en kundig laten scheren met zo’n ouderwets, lang mes. In drie minuten klaar en verkwikt weer verder met de reis.
Ik heb mijn nieuwe wollen wanten aan en die ontlokken de huisdichteres een spontane bekentenis. Ze lijdt aan een afwijking waarvan ik als man het bestaan tot dusver niet vermoedde. Ze heeft een zwak voor mannen met wollen wanten! Ja, wollen wanten… Of een gebreid koordje door de mouwen afbreuk doet of juist bijdraagt aan de onweerstaanbare aantrekkingskracht van de drager, laat ze geheimzinnig in het midden.
We naderen Zandvoort. De zon treuzelt boven de horizon, kleedt zich traag om in een strakglimmend oranjerood badpak en precies als we ter hoogte van de boulevard zijn, dompelt hij zijn kruin helemaal onder. Het wordt nu snel kouder en dan is daar (sedert 60 jaar… nee, wij kenden het niet) familierestaurant Berkhout in de Kerkstraat. Tussen de ‘nostalgische gerechten’ staat ‘hachee met rode kool’. Puike rode kool, en hachee waarin je levenslange keukenervaring proeft. Opgediend met donsgele aardappels zo gaaf, zo kruimig …
Satirisch Lyrisch word je ervan!
.
Maar dat is een fijn adresje
Nu krijg ik toch de indruk dat Joost van Velzen jou niet lyrisch en satirisch noemt, maar dat j i j hem dat schrijft over dit log. Of is die van Velzen zover henen dat hij jou dit in de mond / pen gelegd heeft?
@schulp: Die Van Velzen deed eerst een oproep aan de lezers: stuur mij s.v.p. tips over interessante logs. Ik stuur hem ‘n mailtje (leuk, ik heb een lyrisch-satirisch weblog, kijk zelf maar eens of het wat is, Joost) en hij zet dat mailtje letterlijk in de krant als bewijs van zijn ‘misoogst’ en om te laten zien wat voor kneuzen die burgerjournalisten zijn. Zo zat dat – ik vond het tamelijk achterbaks.
Dat ‘donsgeel’, dat doet het ‘m! Mmmmmm.
hee, zo’n foto heb ik ook 🙂
http://www.robertenjolanda.com/index.php?showimage=54