‘Downplayen en doorploeteren is de Haagse reactie’, schrijft de Pers vandaag over de opmars van Wilders. ‘Politiek Den Haag probeert de PVV klein te praten en redeneert de verkiezingsuitslag weg’.
Mooi Nederlands is anders, goed Nederlands is anders, Nederlands is anders, maar jullie snappen wat ze bedoelen. Hoe de beroepspolitici de puisten op het gezicht van de democratie wegpoederen heeft iedereen de afgelopen dagen kunnen aanschouwen.
De lokale amateurs kunnen het verlies lastiger verkroppen, of hun rancune slechter verbloemen. Neem voorzitter Bart Bram Spruit van de Haarlemse PvdA, in een columnoide met de krachtige openingszin: “Afgezien van het resultaat hebben we het goed gedaan.”
Hé, hoe is ie?
En aan het ‘eigen sociaaldemocratische en weloverwogen gedachtegoed’ heeft het niet gelegen, volgens BB’s analyse, wel aan de manier waarop het is ‘uitgevent’. Want dat weloverwogen gedachtegoed (nobel, doorwrocht, in de roemrijke traditie van Troelstra, Den Uyl en Elske ter Veld) vindt helaas geen aansluiting meer bij ‘het sentiment van een steeds groter wordende bevolkingsgroep’.
Het komt weliswaar goed (BB’s stukje heet What goes down, must come up), maar dan zal de PvdA wel moeten gaan …….. luisteren! ‘Luisteren naar de Haarlemmers. Invoelen en terugpraten in hun taal. Ons verhaal is namelijk wel een antwoord. Het bekt alleen niet lekker genoeg.’
Jullie zijn gewaarschuwd, Haarlemmers die tot drie kunnen tellen! Als er tussen nu en de gemeenteraadsverkiezingen een PvdA-achtige met je aanpapt die -tegen zijn aard in- eerst naar je begint te luisteren (1), hoeft dat nog niks te betekenen. Blijf kalm. Zoek er niet meteen iets achter. Echter, als hij/zij zich inleeft (2) in je sentimenten, hoe voos ook, moet je nattigheid voelen en zodra hij in jouw taal (het Haarlems) of een zwakke imitatie daarvan terug begint te praten (3), kun je het beste over zijn schouder wijzen (1), met een snik in je keel roepen: “Hé, daar loopt een kansarme zwakkere uit de samenleving achtergesteld te worden in deze prachtwijk!”(2) en ‘m snel peren (3).
Trouwens, op dezelfde PvdA-site staat ook een bijdrage van fractieleidster Marjan Zoon, Ja-knikkers en Nee-schreeuwers. Daar past slechts medelijden.
Erg leuk en verhelderend: de Politieke Zerometer.
.
“De vis is op”, vind ik een verontrustender artikel in de Pers, maar dat terzijde.
Vandaag in het HD een redernatie over het sluiten van de Waarderbrug voor auto’s (waardoor de dag van mijn Lief slecht begon: zij ontstak in woede over zoveel onbenul); een typische PvdA redernatie, dacht ik direct: pappen en nathouden en vele heren dienen.
Zo legde Marjan Zoon het verlies van de PvdA toch nog positief uit:”ten opzichte van de SP hebben we ons hersteld”.
….maareh, stond er vanmorgen geen krachtig NEE van de PvdA tegen de spaarnetunnel in de krant? Positief toch?
Interessante analyse van Evelien Tonkens vandaag in de VK over de kloof tussen laag- en hoogopgeleiden inzake politieke keuzes. Die Zijderveld is me er ook een zeg! (http://extra.volkskrant.nl/opinie/artikel/show/id/3490/Geerts_populisme_te_makkelijk)
@Carel: Haar opmerking over die gescheiden levende groepen/klassen sluit mooi aan bij mijn constatering vorige week dat ik niet een PVV-stemmer ken.
Kennis maken met reëel bestaande PVV-stemmers is minder moeilijk dan het lijkt. Ze willen vaak maar al te graag praten, maar zijn in eerste aanleg enigszins kopschuw. Zelden – het overkwam mij de afgelopen jaren slechts eenmaal – zullen ze à bout portant een tirade afsteken over ‘makaken, die ons land overnemen.’ Nee, eerst vergewissen ze zich of de aangesprokene enigszins op dezelfde golflengte zit. Daartoe gebruiken ze vage formuleringen (lees: codes), die in een bepaalde context veelbetekenend worden. Een voorbeeld. Enkele weken terug bij de Grote Houtbrug raakte ik in gesprek met een andere hondenuitlater. Tijdens het kouten over teefjes en puppies zei hij ineens: “Het wordt er niet gezelliger op.” “Hoezo?”, was mijn reactie. Enkele seconden later besefte ik dat hij met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid doelde op het groepje luidruchtige Marokkaanse jongens dat ons passeerde. Toen was het te laat en had ik de zoveelste kans gemist om te encanailleren met the other half (lees: 14.1 procent).