Ga naar de inhoud

Recht van overpak

Hand in hand lopen, hoe doe je dat?

Er zijn, per wandelend stel, twee posities te verdelen (we hebben het hier over een tedere, maar toch enigszins stevige greep, niet over ontspannen zwieren met losjes verstrengelde vingers).

Bij ontstentenis van een demonstratievideo: de beide duimen haken in elkaar, maar stel dat de noodzaak daar is om de ander mee te sleuren uit een hachelijke situatie, dan heeft een van de twee een veel gunstiger uitgangshouding. Op de foto is dat de gebruinde, dikbeaderde hand. Als de eigenaar van de andere hand vaart wil maken (die met de vingers rechtsonder) komt hij met zijn pols in een knik te zitten.

Eén hand leidt, de andere laat zich leiden – kan ik het zo samenvatten – en meestal ben ik die gebruinde hand. Dat neem ik terug. Altijd ben ik die gebruinde hand en niet alleen omdat de rest van mij eraan vast zit. Onlangs draaiden we bij wijze van woest experiment de rollen en de handen om en… ywuhhh… ik werd er wee van. Het voelde raar, naar, tegennatuurlijk, iedere flexibiliteit en meegaandheid bleken mij vreemd te zijn.

De huisdichteres kon er niet mee zitten, maar wat ons nou wel benieuwt: hoe zit dat bij anderen? Is het een m/v ding? Bestaat ‘bi-‘ in dezen, dat sommige vrouwen die een potentaat verruilen voor een doetje ook van greep wisselen? Geven moeders steevast een ‘dominante hand’ aan hun opgroeiende kinderen? (Het zou kunnen dat lengteverschil ook van invloed is.) En is er een omslagpunt – dat oude moedertjes van ‘bovenpakkers’ ineens ‘onderpakkers’ worden? En zijn er jonggeliefden die een tijdje worstelen en frummelen, tot een van hen ‘de overhand’ krijgt?

(In verband met de delicate aard van het onderwerp plaatst het RaDa bij wijze van hoge uitzondering ook anonieme reacties)

10 reacties op “Recht van overpak”

  1. eerst nog: wisselde je bij het omdraaien van de rollen ook van hand? Maw: als je normaal gewend bent met je rechterhand (als rechtshandige) de hand van de ander met ‘dominante’ grip vast te pakken, werd dat bij dat omdraaien de linkerhand; verwisselde jullie van plaats? Is het voor een rechtshandige raarder om met rechts een niet-dominante hand te geven dan met links? En geld dat voor linkshandigen net andersom?
    Ik heb nu even (letterlijk) niemand bij de hand om het allemaal uit te proberen, maar boeiend is het wel!

  2. Marius (RaDa-reda)

    @Richard: Bij ons maakte links of rechts niets uit (dat hebben we inderdaad uitgetest), maar wie weet bij anderen wel. TRY THIS AT HOME en in de openbare ruimte, met verwanten, vrienden en bekenden!

  3. Onderpakken, bovenpakken… het zou wat. Pakken wat je pakken kunt, dat is mijn devies.

  4. Volgens mij mij beschikt een bovenpakker (m/v)over een beter ruimtelijk inzicht en meer kennis van de plattegrond dan een onderpakker. In situaties van verhoogde stress (het diagonaal oversteken van de Place de la Concorde; 7 minuten voordat de gate sluit, klaar zijn bij de douane etc.) transformeert steller dezes van een typische bovenpakker tot een polsenpakker en desnoods zelfs een nekvelpakker.

  5. Je hebt ook wel stereo-onderpakkers. Als je bijvoorbeeld tegen je verloofde zegt: “Sta ik hier gvd al een half uur in de kou bij lijn 6 te wachten, kom jij ineens dáár vandaan!”. Dan zegt zij met opgetrokken schouders, armen schuin naar beneden, handen open en de duimen naar buiten gekeerd (de onderpakweg-toestand dus): “Ja l…hann..s, hoe kan ik nou weten dat jij hier stond in plaats van bij lijn 23 waar we hadden afgesproken?”

  6. Surinamers; Wij fietsten eens handinhand (zoals jullie, ook omdat mijn Lief altijd rechts fietst omdat ze links van mij fietsen ‘eng’ vindt)door het Westerpark en gaven elkaar al fietsend een kus (vluchtig doch innig, oppassend dat de sturen elkaar niet geraken omdat zij, in tegenstelling tot onze handen, weinig aanpassend vermogen hebben). Zo doende kregen we luid applaus, Joehoe en wauw geroep van een kring Surinaamse dames die in het gras, even verderop, zaten te klessebessen. Heerlijk…die Surinamers!

  7. Dat handengebeuren is mij nog niet overkomen, wellicht komt dat omdat ik mijn handen graag bewaar voor andere dingen zoals vioolstuderen. Er is wel iemand in mijn leven geweest die mij altijd aan mn bovenarm vasthield. Of een hand op mijn bol, of een combinatie van die twee. Dat de man in kwestie een paukenist is zal het een en ander verklaren, ook hij wilde zijn handen wellicht sparen voor vasthoudslijtage 😉

  8. Niet aan beginnen
    Jezelf te sparen
    Zo weinig te innen
    Zo veel bezwaren
    Laat garen spinnen!

  9. @Suzanne,
    Ik zie ineens dat je van je ‘eind-van-een-zin-antispatiesyndroom’ bent verlost. Is dat tijdelijk? Wat/wie was de remedie? En waste die z’n handen onderhand(s) in onschuld na het vastpakken van je bol en je bovenarm? ‘Vasthoudslijtage’?; was dat niet die beroepsziekte van veel instrumentalisten die ook een tijdje heel modieus was bij andere beroepsgroepen en RSI werd genoemd?

  10. @Carel Laten we het erop houden dat ik mensen serieus neem. Vandaar mijn nieuwe spatiegedrag. Op de tweede opmerking uiteraard geen commentaar. En als je in een totaal gefixeerde onnatuurlijke houding staat (wat je dus doet als je met een en dezelfde schouder-en kinsteun speelt) dan krijg je dus RSI. Gelukkig adviseerde Viktor Lieberman (God hebbe zijn ziel), mijn docent, om af te wisselen. Ergo; af en toe zonder kinsteun en met schoudersteun. Of, zonder schoudersteun en met kinsteun.
    Niet iedereen nam zijn advies aan helaas. En dan is het natuurlijk huilen. Jammer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *