Ga naar de inhoud

De Liede

Winnares van ‘Ode aan Spaarndam’ werd Willemien Spook; toen ik zaterdag toevallig langs het festivalpodium liep, was zij daar ook, in afwachting van de juryuitslag. Voor diegenen (ik ben een van hen) die haar weblog nog steeds een beetje missen, hieronder het bekroonde gedicht.

 De Liede

Versleten spanen in de dollen
piepen stroef, brak water klotst
het ijzer moe en zwaar roestbruin;
Hij is een sjekkie aan het rollen.

Ik mag van hem tot aan de brug
waarop de reigers spieken.
Mijn vaders rug woont in de lucht
en lacht de wolken terug.

Eén keert er om, pa heeft een plu,
de Liede kippenvelt.
Hij ruikt naar toffee van dichtbij,
ik krijg het koud, het onweert nu.

De Liede dampt, mijn vader lacht
en wrijft mijn schouders warm.
Oneindig verder dan die spoorbrug
heeft hij ons vandaag gebracht.

Willemien Spook


2 reacties op “De Liede”

  1. Wij roeiden er nog uitgebreid, eergisteren.
    Het gedicht ruikt naar jute en herfst (populieren bladeren)en voelt als natte voeten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *