Teveel gevraagd

De nieuwe OV-jaarkaart cum OV-chip was me toegestuurd, en op de oude stond nog zo’n €25. Kan ik dat geld terugkrijgen?

Ik raadpleeg de Algemene Voorwaarden van TLS (Trans Link Systems B.V.) en onder ‘Restitutie’ lees ik:

24. Kaarthouder is tot één (1) jaar na beëindiging van het gebruiksrecht op de OV-chipkaart gerechtigd tot restitutie van het Elektronisch Tegoed, in de gevallen en onder de voorwaarden als voorzien in deze Algemene Voorwaarden en volgens de instructies die nader bekend worden gemaakt bij het Verkoop en Informatiepunt. TLS is gerechtigd, via een Distributeur, daarvoor een geldig legitimatiebewijs te eisen.’

(Nog nader bekend gemaakt? Maar ik maak een kansje, mits ik een paspoort heb, begrijp ik dat goed?)

25. Op verzoek van een Kaarthouder bij een daartoe aangewezen Verkoop- en Informatiepunt zal TLS aan de Kaarthouder, al dan niet via een Distributeur, het equivalent van de waarde van het Elektronisch Tegoed uitkeren, indien het Elektronisch Tegoed het drempelbedrag als gemeld in de Tarievenlijst overstijgt.

Kreuzus! Door wie aangewezen? Drempelbedrag?? Tarievenlijst??? Ik geloof het verder wel, dit gaat nog t/m punt 28 zo door; over een niet gespecificeerd maximumbedrag ‘om veiligheidsredenen’ (€15.000?), ‘omwisselkosten’, ‘verschuldigde administratiekosten’ – hé, dat schrijven ze dan weer niet met hoofdletters…

(Ik probeer me de auteur of auteuse voor te stellen die beroepshalve dit soort teksten opstelt. Brildragend, iets met houtwol van binnen, gedijt het best in een zuurstofarme omgeving, niet verpotten. Kom ik in de buurt?)

Er is vast een snellere manier om te achterhalen hoe het zit, met dat tegoed / Tegoed, besluit ik.

                                  *******

Rond de oplaadautomaat en de toegangspoortjes in station RAI krioelt het sinds de invoering van de OV-chipkaart van GVB-medewerkers in alle maten en soorten. Het zit daar wel snor met de biodiversiteit. Ik zoek er een uit met een onberispelijk uniform.

“Mag ik u iets vragen? Mijn OV-jaarkaart is verlopen…”

De aangesproken jongeman vertoont geen enkele reactie. Roerloos monstert hij mij van top tot teen. Hij zegt nog net niet ‘Je bent ZELF verlopen’,  maar dat is wel het gevoel dat hij me geeft. Ik doe een snelle logo-check. Nee, ik heb me niet vergist: GVB, niet NUON, TNT of de NS. Dus nogmaals:

“Mijn OV-jaarkaart is verlopen, maar daar staat nog geld op. Kan ik die oude kaart nou nog blijven gebruiken?”

De man lijkt nog steeds niet te hebben verwerkt dat een reiziger ongevraagd, uitgerekend tot hem het woord richt. Alsof er niet genoeg anderen rondlopen. Uiterst langzaam en precies laat hij de nagelrand van zijn rechterwijsvinger over het gesoigneerde, millimeterdunne bakkebaardlijntje glijden dat zijn kaaklijn markeert. Alsof hij hoopt dat ik in het niets zal zijn opgelost tegen de tijd dat die het puntje zijn kin heeft bereikt.

“Weenie”, gromt hij tenslotte.

Als ik na dit toverwoord nog steeds niet dematerialiseer, haalt hij zijn schouders op.

“Gewóón, p’beren.”

Het blijkt een gouden tip.

.