Begrijp me goed, het is heus geen pandemonium in mijn hoofd, maar de laatste tijd hoor ik vaak een stemmetje dat ik liever niet hoor. Het is een autoriteitsgevoelig stemmetje; het verlangt voortdurend uitsluitsel, een eenduidig antwoord, houvast.
Ik zoek bijvoorbeeld op of het ‘processen-verbaal’ is of ‘proces-verbalen’ en ontdek dat het allebei kan. Ja, maar… ja maar… , keft dat stemmetje dan, wat IS het dan? Wat is BETER??
Het kan alletwee, zeg ik bars. Dit is levende taal, hè, geen logica! En dan zwijgt het stemmetje uh… ontstemd. Zolang het duurt.
In de laatste zin van mijn uche, uchestukje schreef ik dat ik ‘nieste’. Na de publicatie werd ik ineens onrustig, zoals je je op weg naar een afspraak soms afvraagt of je thuis het gas onder de sudderlapjes wel hebt uitgedraaid. Want hoe zat het ook weer, was het ‘nieste’ of ‘niesde’?
Jullie raden het al: volgens de naslagwerken kan het alletwee.
En onmiddellijk slaat dat onhebbelijke stemmetje dan weer aan, voordat ik kan roepen ‘AF…IN JE MAND!!!!’
.
‘Kond doen’ en ‘kont doen’ kan ook allebeide en zelfs tegelijketijd (zie H. Teeuwen in de beroemde Sinterklaasscene bij Jiskefet!)
Zijn het dan ook directeur-generalen?
Beste Marius, je toestand is ernstiger dan je zelf aanneemt. Om te beginnen hoor je een stemmetje waar je een stentor zou moeten horen :(. Het is de stem van het zoeken naar de ene universele waarheid omtrent directeuren generaal, niezen (en dus niesde, zoals het vozen voosde gevoosd is) die je bijna het zwijgen hebt opgelegd. Niet het stemmetje, maar de wereld moet in haar mandje.
Verder noem je het stemmetje autoriteitsgevoelig. Dat is het niet, het is dwingend. Wees daar blij mee, er is nog hoop. Volg die stem…