Oeps, op zijn kop!
Nou ja, als je VVV omdraait krijg je VVV en zoveel verschil maakt het ook weer niet als je de twee plaatjes vergelijkt. Snel door, we hollen achter de feiten aan hier op de redactie – de Haarlemse Kunstlijn was al een week geleden en mijn bezoekje aan het voormalige VVV-kantoor aan het Stationsplein wil ik toch niet laten schieten.
Het gebouw is nu vrijwel gestript (al zie ik er doordeweeks nog wel een paar extreem flexe werkers met hun laptopjes bezig). Tijdens de Kunstlijn hadden de exposanten de muren bedekt met karton, om het er nog een béétje uit te laten zien. Een van hen was Ruster Klijn, die in de kelder foto’s liet zien van drugsverslaafden die hij had weggeplukt uit hun gebruikersruimtes om ze uit te dossen in kleding van succesvolle mode-ontwerpers. En ze hadden dikke pret, volgens Rutger.
Grime and Glamour, heet het project. Moet ik er nodig de spot mee drijven, zoals het RaDa dat graag doet? Nee, want die Rutger had iets ontwapenends, dat ten eerste, maar daar komt bij dat ik ergens tijdens deze Kunstlijn mijn kritische vermogens geheel verloor en plotseling bereid was héél véél mooi en interessant te vinden. Best een prettig gevoel eigenlijk. Alsof de zintuigen naar een andere modus waren geschakeld en de omgeving afgraasden naar meer, meer, méér schoonheidservaringen.
Om in dat VVV-gebouw te blijven, hoeveel toeristen op zoek naar folders en stadsplattegrondjes zouden de afgelopen vijftig jaar hebben stilgestaan bij het reliëf/ keramiek/mozaiek/wandsculptuur bij de trap?
Wederopbouwkunst die binnenkort wordt afgebroken? Ik weet het eerlijk gezegd niet. De maker is Levinus Tollenaar, over wie Willemien Spook ook al eens schreef. Op een gewone maandagwasdag/ woensdaggehaktdag zou ik misschien oneerbiedig zeggen dat er weinig aan verloren gaat, maar het aardige van zo’n Kunstlijnzondag is dat je nog een tweede keer kijkt en denkt, ach… ach… weet je wat, geef het een kans.
.