RADA-
Vrees niet, met de voltallige eenpersoons RaDa-reda is alles
Desondanks zal het schrijven de komende week?/weken?/maand(en)? op een laag
staan (al komt er incidenteel misschien nog wel eens een stukje
Dat heeft zowel te maken met de teruglopende RESP-
van de lezers en mijn gevoel dat
na meer dan vier jaar is uitgekeken op het RaDa, als met mijn verlangen om de komende tijd lekker vaak lui op de bank te liggen met een dik boek
in plaats van achter de PC te zitten. Zo, dat lucht op!
.
Jammer, je doet het erg goed! Ik vind het wel begrijpelijk overigens; je moet er toch maar mooi aan, iedere dag weer. Laad je accu maar eens lekker op Marius!
Ik sluit me geheel bij de vorige spreker aan, en zal verder commentaar maar achterwege laten, want louter gemeenplaatsen. Der Turm trekt ook wel aan mij.
Mag ik dan bij dezen alle gemeenplaatsen doen?
Daar gáát mijn dagelijkse Rada-momentje. Op de bank met een boek! Het is waar wat ze zeggen over getrouwde mannen. Foei.
Nee! Hoe moet dat nu met mij, Haarlemmer ver weg?
Het is je gegund beste Marius! Heb nog de oude versie in vloe-papier van David Copperfield met mooie pentekeningen voor je in de aanbieding! 1200 pagina’s! Behouden winterslaap!
“Het leven een gebruiksaanwijzing” van Georges Perec. Niet zo dik als Dickens, maar wel veel voller!
@Marius, dat Haarlem na vier jaar uitgekeken is op Rada, daar geloof ik niks van. Dat er niet altijd respons komt op je columns wil niet zeggen dat ze niet met plezier gelezen worden. Velen willen dat Rada-momentje niet meer missen, zoals Bies dat zo mooi noemt. Die caleidoscopische blik op het alledaagse, actualiteit, politiek, kunst en cultuur, en de interactie daarop, heb ik altijd als een inspiratiebron ervaren. Maar natuurlijk begrijp ik goed dat je na vier jaar zin hebt in een sabbatical leave. Het is je van harte gegund, geniet ervan!
jammer, ik heb RaDa nog maar net ontdekt. Geniet van rust en gebrek aan “deadline”. liefs van Fleur
@allen: dank voor de vriendelijke woorden, het begrip en de leestips. Het moyenne zal fors omlaag gaan, het Haarlemse kruimelnieuws kan me gestolen worden voortaan en verder zien we het wel.
@Bies: Wat die getrouwde mannen betreft, over 10 maanden spreken we elkaar!
Ik zeg: Godverdomme!
@Marius, nog maar zeven. Zeven nog maar. En ik heb al es geoefend- van jou weet ik dat niet. Ik vermoed dat mijn berm helemaal vol komt te liggen, want huwen is een werkwoord, schijnt, dus ik verkneuter me bij voorbaat al in en op mijn werkkamerje.
A Conspiracy of Dunges had je natuurlijk allang gelezen? Is ook wel fijn dik.
Ja, nu voel ik me dus meteen schuldig he. Want (al reageerde ik niet zoveel) ik heb inderdaad de laatste weken/maanden nauwelijks tijd gehad om het het RaDa te lezen (zo min als voor heel veel andere dingen).Foute boel, vond ik. Het leven is gewoon te vol. Tijd voor reflectie, niet alleen voor de RaDa-redactie… Overigens heb ik er alle vertrouwen in, Marius, dat je over een poosje weer nieuwe moed en inspiratie hebt.
Verkeerd besluit, Marius. Rust komt er toch niet van. Je kan beter wat tijd besteden aan nutteloze nieuwtjes uit Haarlem dan aan vermeende meesterwerken der literatuur. Las jouw tendentieuze observaties altijd met plezier. Maar vooruit dan maar.. weer eens een goed boek lezen.
@Tom: natuurlijk is het jammer! M. heeft de fundamentele reactie: ‘Godverdomme!’ Kijk, dat is een compliment aan Marius!
Vervolgens mag je zeuren over Korte Lontjes, maar DAT is een werkelijk compliment, net als Bies’ reactie. En de man in China heeft ook wel recht van spreken.
Maar Boeken Lezen is zo onmisbaar nodig!
Dagelijkse columnisten in landelijke kranten worden vorstelijk betaald en zijn heel bijzonder. Zelden houden zij het héél lang vol.
Hugo Brandt Corstius was de eerste die het xc3xbcberhaupt durfde, afgezien van de legendarische Willem Witkampf, en hij vond het heel eng en hield het enkele jaren vol.
Zijn dochter Aaf is toch nog wel een beetje jong, heeft het met de paplepel ingegoten gekregen, en het gaat haar redelijk goed af. Maar hoe lang nog? Het is uiteindelijk ook niet meer dan een ex van Arnon Grunberg.
CaMu heeft het een jaar of drie volgehouden linksonder op de één bij de Volkskrant: met z’n tweeën. Campert is inmiddels tachtig, en ik kan uit autopsie mededelen: hij is langzamerhand broos aan het worden, héél broos. Maar samen met de eveneens verbrozende Mulder kwam hij toch een godverdommes eind!
Martin Bril: jarenlang dagelijks op de drie, en maar enkele dagen op de één bij VK: columns schrijven, verworden tot een dodelijke ziekte.
Theodor Holman: die is aan een indrukwekkende reeks dagelijkse columns bezig in Het Parool. Maar vraag niet hoe recalcitrant die man is geworden sinds zijn evenknie Theo het loodje legde onder zeer columneske omstandigheden.
Dat is wel een extra drive. Ik kan, wederom uit autopsie, melden dat Theo Holman een uitgeholde indruk maakt. Die is nog niet begonnen aan de verwerking zijns vriends doo-des.
Marius heeft eerder al eens te kennen gegeven het een beetje moe te zijn: hij kwam tot een heel hoog moyenne, ik heb het niet meer nagevlooid; maar, ja hoor: retehoog moyenne. Niet dagelijks, maar wel héél vaak! Weblogs zijn slopend. De creator wordt nogal eens overvraagd door de cliëntxc3xa8le.
Stukjes schrijven: het moet flink dokken, wil het vol te houden zijn, tenzij je het met zijn vieren viert. Je moet er wel van kunnen gaan wonen op de Minervalaan. En met de teruglopende broodnodige boodschappen is dat een puzzle van hier tot Ulanbaatóór.
20 november. Je doet het echt niet meer! Niet te geloven.
‘komende weken/maanden’ gelukig ontbrak ‘jaren’ in deze reeks. Het Raarlems Dagklad, daar zijn we nog niet vanaf. Maar als het dagklad toch afscheid wil nemen, dan moet er natuurijk ook afscheid genomen worden. En december is een geschikte maand om terug te blikken met stukjes. Bijvoorbeeld: wat was het eerste artikel dat verscheen op het raarlemse. Staat het stukje nog, of geneer je je ervoor. Welk stukje veroorzaakte de meeste deining, welk stukje een schandaal, wat waren de meest opzienbarende, vebazingwekkende reacties, wat heeft het dagklad opgeleverd (nee, niet financieel, maar contacten, of juist niet) -enfin, een lijstje om aan te vullen.
Leven & Lot al gelezen? Het valt ruimschoots in de categorie dikke boeken.
Marius pas op! Dit ontspoort tot een dusdanige necrologie dat je aanstonds met goed fatsoen niet eens meer terug kunt komen! Je wordt gebalsemd bij leven en welzijn (en toen…, toen balsemdem ze hem.)
O ironie; dit lijkt het langste blog-item van RaDa te gaan worden! Wedden dat onze hoofdredacteur bij het bereiken van 100 weer terugkomt?
@ Carel Ik doe mee!
En dat ondanks het gruwelijke ‘blog-item’ Bies?
Jongens, stop met janken.
Ga een boek lezen
@Rigo: voor L&L zie categorie ‘Literaria’; op je andere idee zal ik eens kauwen.
@ O’geer: daar zit veel in!
@Allen: Kom op, jongens en meisjes, een beetje flink! Denk eens aan de miljoenen Oprah-fans die onverzorgd achterblijven… Jullie hebben altijd het RaDa-archief nog.
Ik kan niemand verbieden hier rond te hangen, maar de eerste twee weken komt er van mij zeker niks nieuws bij (een spontane gastbijdrage kan altijd, zolang hij maar niet over mij gaat). Zet het RaDa bij je RSS-feeds en spaar die 100 reacties liever op voor een latere gelegenheid.
We lezen elkaar!
Gast-bijdrage:
De huishoudster van de filosoof Arthur Schopenhauer heeft deze ooit betrapt toen hij bij hoge uitzondering eens glimlachend voor zich uit zat te staren. “Is er iets los, Herr Professor?”, vroeg de goede vrouw. Hij antwoordde: “Luister Anna, ik weet slechts iets zeker, namelijk dat er geen rimpeling is op mijn oceaan van welbehagen.”. “Dat geloof ik ja niet, ik weet zeker dat da iets is.” Daar had Arthur een beroemd geworden wedervraag op: “Tsja, genadige vrouw, ….
(Zo’n gastbijdrage wordt sneller bezorgd dan de gemiddelde pizza! Door de redactie in ruste gepromoveerd naar het RaDa van 22 nov. – lees daar verder! Met dank aan Onwijsgeer )
Voor degenen die een geleidelijke afkick preferen heb ik een tip: Volg de komende dagen en weken vanuit een – verondersteld – RaDa-perspectief de ontwikkelingen rond het pontje Belgielaan – Spaarnelaan. Zie: http://www.haarlemsdagblad.nl/nieuws/regionaal/haarlemeo/article5462761.ece/Zuiderhout-dreigt-met-rechter-vanwege-pontje . Een toevoeging uit het artikel van Richard in de papieren krant: “”Zo stelde VVD’er Pea Bosma dat ze eigenlijk niet zo veel serieuze inhoudelijke argumenten tegen het pontje had gehoord. “Kennelijk wordt een fietser in de Spaarnelaan als detonerend gezien”, merkte ze op. Het viel haar bovendien op dat in tegenstelling tot de Zuiderhout er vanuit Schalkwijk helemaal geen bezwaren klonken.””
RaDa-lezers die aan een cold turkey de voorkeur geven verwijs ik naar de telefoonnummers van hulpdiensten voor mensen in geestelijke nood. Sensoor (v/h. SOS Telefonische Hulpdienst) 0900-0767
Stichting Korrelatie: 0900 -1450
Gewoon, voor de verstrooiing, een gedicht, en wat voor een, van de AKO-prijswinnaar (ook vind ik dat z’n poezie lekkerder leest dan z’n, soms toch wel wat, wollige en statische proza, Erwin Mortier dus. En, ja, ik zag het bij de literaria, Leven & lot is ongeveer een jaar geleden gelezen en genoemd. Der Turm moet wel heel erg z’n best doen om daar overheen te komen.
Rexc3xbcnie Erwin Mortier
Klap de tafels open op de schragen. Zet de stoelen
in een cirkel op het gras. Stof de glazen af.
Vul de karaffen. Bloei, kerselaar
en appel. Haal de ganzen uit hun graf,
dat ze weer gibberen en knikhalzen onder
de perzikboom. Laat mij weer bang zijn
van hun sissen. Blaas over jassen, Dames
Langnek, blaas! Om de jurken in de kasten.
Maak ze wakker. Laat de hoed en bril weer
Hunkeren naar hoofd of neus. Laat armbanden
en broches weer pronkzuchtig om polsen of op
kragen flinkeren. Rasp de wortels. Hak de uien fijn.
Laat vet de haan weer in de braadslee spartelen,
en de klok uit Londen, die ik ooit nieuwsgierig
saboteerde, weer vaderlijk galmen, elk uur
tegen de wanden. Knoop uw das. Trek uw
veters dicht. Wring de schenen in smalle laarzen.
Raap je botten samen. Sta op en wandel!
Klop het eiwit stijf en zeef de bloem. Wentel
het deeg op tafel. Zet de voordeur open,
laat het voorjaar binnen. De stroom van asfalt
langs de voortuin zal verdorren tot kabbelende
landweg van voorheen. Over de keien bibberen
verwanten op strenge fietsen met carburelampen.
Of kom, in gammele wagens als padden.
Roep uit elke schroothoop uit verstrooide
onderdelen weer de motor samen. Wat geeft het
als de vering niet je dat is? Of dat hij bij het starten
hoest? Houd de jenever koel. Spuit de slagroom
op de taarten. Haal de spelden uit het haar.
De populieren sidderen en werpen groene labyrinten
op het behang van alle kamers. Laat de middag
schrikken uit de bolbliksems van onze dialecten.
Of val gerust in slaap, plompverloren
op een klapstoel op het achtererf.
Wees niet verlegen. Sterven doen we allemaal.
Sla het stof van de broekspijp, trek de sokken recht.
Knoop de gulp maar open, de boorden losser
om de kin. Laat gorgelen de ingewanden.
Kom, alles wacht. Alles staat klaar.
-Erwin Mortier-
Ben benieuwd hoe lang je dit vol houdt 😉
@Harrie. Ik was inderdaad erg blij met Pea! 🙂
Nou ja! Net nu mijn 85-jarige vader je weblog heeft ontdekt. Hij wilde reageren op je Spaarnestad-verhaal (hij werkte daar ooit), drukte op de verkeerde button en foetsie was zijn reactie. Hij heeft me verzekerd dat hij het ‘van de week’ nog eens gaat proberen.
Ik was niet zo’n trouwe lezeres meer, maar dat lag niet aan de kwaliteit van je weblog. Waarschijnlijk zal het gaan zoals het met veel goede dingen des levens gaat: pas als ze er niet meer zijn, ga je ze missen.
Veel leesplezier jij!
Je wil gewoon dat boek uitlezen. >:-)