Je bent dichteres en schrijft een gedicht over een rivier die door een stadje vliedt (nou ja…)/ een stadje dat zich tegen een rivier aanvlijt.
Je prakt en hakt, pureert, roert, kneedt en laat rijzen- geen hulpstuk van je poëziemachine blijft onbenut. Ten langen leste staan alle woorden op de juiste plaats. Je tikt het geheel uit in Word. Nu alleen nog even de opmaak. Bij wijze van finishing touch druk je op ‘centreren’.
Tot je verbazing zie je een vormgedicht ontstaan. Een perfecte Spaarnevis.
Het gedicht staat als het goed is vandaag in Grote Broer het HD (16-12-’09)
Het ABC Architectuurcentrum houdt momenteel een expositie over het Spaarne, Zwaan-kleef-aan: het publiek kan zelf voorwerpen aandragen / voordragen die met de rivier te maken hebben.
Bij wijze van fishing touch, las ik dus eerst.
Is dichten zoiets als een taart bakken?
Dichten is net als koken:
je pleurt maar wat in de pan
als je koken kan.
-Riekus Waskowsky-