Ga naar de inhoud

Kind van de duisternis

Gisteren belde Jan, een familielid uit Hillegom. De stroomstoring in de omgeving was verholpen, vertelde hij desgevraagd.

Bij hem thuis was de verwarring extra groot geweest. Dat zat zo, ze hebben een tv met uitvalverschijnselen. Gelukkig is ie wel gevoelig voor een corrigerende tik, daarna doet ie het meestal weer.

Zaterdag had het toestel weer kuren. “Geef er maar een flinke klap op!”, riep Jan naar de kamer waar zijn zoontje zat te kijken. De klap kwam, ogenblikkelijk gevolgd door totale duisternis.

“Wat heb je nóu gedaan?”

Het duurde even voor ze doorhadden dat de hele Bollenstreek zonder elektriciteit zat. Zo’n 100.000 huishoudens. Als hij dat werkelijk met één kinderknuistje voor elkaar kreeg, wordt het tijd een nieuwe sekte op te richten.

.

7 reacties op “Kind van de duisternis”

  1. Doet me denken aan die variant dat een hevig bombardement op Londen losbarstte op hetzelfde moment dat een man (was het de schavuit van Oranje?)op de plee doortrok.

  2. En iedereen denkt dan: was het maar waar dat ik de oorzaak was, stiekum. De kosmische zelfvergroting van Mario Praz, Romantic Agony.

  3. Nou ja, in zekere zin ben je ook wel de oorzaak van alles. De betekenis van alles wat er is, lijkt me namelijk niet zo maar gegeven of oorzakelijk bepaald. Dat zit ‘m in degeen die de betekenis eraan gééft. Die kan dan bijvoorbeeld beweren dat het de oorzakelijkheid is die de wereld haar betekenis geeft. Kijk en omkeerd zie ik dat de wereld zelf nog niet doen Kees.

    Ik hoop trouwens dat ik hiermee niet te astrant tegen je bent geweest 😉

  4. @Kees: Ik heb een beetje moeite met “De kosmische zelfvergroting van Mario Praz, Romantic Agony”. Ikzelf zou bij het begrip “kosmische zelfvergroting” nu niet direct in eerste instantie aan Mario Praz en aan zijn kloeke studie denken. Kun je je gedachten eens uitleggen?

  5. @Onwijsgeer. Ik beweerde niet dat mensen denken dat ze de oorzaak zijn van ALLES, hoewel die er natuurlijk ook zijn. Maar Marius’ Jan lijkt mij toch niet zo iemand.

    Verder doet je redenering mij ook en tevens mede wat denken aan de filosofieën van Rudolf Steiner en zijn navolgers: als kind kies je vanuit de astrale sfeer je ouders zelf uit en dat heeft een functie; daarmee geef je een zinvolle impuls aan je eigen existentie; Je kiest voor dit soort fundamentele dingen. Dat soort gedachten.

    Als de wereld als oorzakelijkheid de feiten hun betekenis geeft, ben je in elk geval van een hoop gezeur over verantwoordelijkheid af. De wet van de grote getallen kan dan een rol gaan spelen. Toeval ruikt zijn kans; nihilistische gedachten liggen op de loer.

  6. Niks van doen met ene R. Steiner Kees. Desnoods, als je toch aan name dropping wil doen, iets meer met Hume’s scepticisme of Kant’s (dat ‘noch wal’ alleen maar erbij denken hoor!) ‘Dinge an sich’.. enzo.

    Oorzakelijkheid maken we zelf, functioneert natuurlijk wel aardig, daar niet van.

  7. @Onwijsgeer. Neen, natuurlijk heb jij niks met Steiner; dat weet ik ook wel. Grapje.

    Inderdaad: dit is net niet astrant. Ik weet inmiddels wel wat mij doorgaans, wellicht voorheen – hoop ik -, over de kling jaagt bij Onwijsgerige bijdragen: het is bijna onzin maar net nog zinvol; en bijna onvolgbaar, on purpose, I guess. Gekmakend vind ik dat met Cees en Suzanne in het achteloze achterhoofd. Goedemorgen Suzanne; goedemorgen Cees: hoe is het met die Nederlandse inzet op Haïti: word jij al gek van de kerosinewalmen over je palmpjes & hut aan het strand van Curaxc3xa7ao? Enith Brigitta zit inmiddels weer warmpjes in de stad alhier.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *