Na gedogen komt ontdogen, zegt het spreekwoord, maar zonder slag of stoot gaat het niet, althans hier in Haarlem. Recentelijk was er al ophef omdat er wildblowers waren beboet en nu is er het kort geding over de sluiting van coffeeshop ‘t Smeedehuys. Inhaleer even diep en proef die naam. ‘t Smeedehuys, met dubbel ‘e’ en ‘uy’ – sinds 1758 het beste adres voor een ambachtelijke joint, vervaardigd volgens een… Lees verder »Politiestaat, neen!
Aan de achterkant van het station zit nu Fietspoint Pieters en ik kan er niet langs lopen zonder een glimlachje. En geef toe, het is een veel mooiere naam dan Bikepunt Pieters! (Er bestaat trouwens een Fietspunt-keten, maar daar had Pieters waarschijnlijk niks mee.)
Het HD was er snel klaar mee: ”Reis door Europa’ eindigt op Gedempte Oude Gracht’. Daar stonden de praalwagens van het 63e corso zondag opgesteld, na de triomfale intocht van zaterdag, die een miljoen toeschouwers trok. Het RaDa ging verder dan Grote Broer, volgde volhardend het geurspoor en bezocht het corso maandag op zijn laatste rustplaats. WAARSCHUWING: DE GETOONDE FOTO’S KUNNEN DOOR SOMMIGE HYACINTENLIEFHEBBERS ALS SCHOKKEND WORDEN ERVAREN. In een… Lees verder »Reis door Europa (de laatste meters)
Dat ik geen plattelandsbewoner ben, daar ben ik me van bewust, maar ze hoeven het er toch niet zo in te wrijven… In concreto, we liepen door een mooi rivierdorpje in de buurt van Den Bosch, Ammerzoden heet het, toen we op partycentrum de Weesboom stuitten. De Vleesboomgrap was snel gemaakt en de naam riep beelden op van een ongemene treurigheid. Aan lager wal geraakte schrijver van streekromans leeft van… Lees verder »Weesboom
Het RaDa bestaat vijf jaar en dan is het leuk als er toevallig een mooi rond cijfer in het web-log.nl overzicht staat: 1500 stukjes. 300 per jaar, ik vind het onwaarschijnlijk veel, maar ik neem aan dat ze dat goed geturfd hebben. Soms klik ik in het archief een oude, verschoten maand aan en lees lukraak. Ik verbaas me. Wat een geschifte figuren hebben ze in dienst daar bij het… Lees verder »1500
We kennen allemaal de pluralis majestatis (‘we’re not amused’) en de pluralis modestiae (bescheidenheid van auteur of autoriteit: ‘wij zien hier een typisch rococo-ornament…’). Er is ook het neerbuigende ‘we’ tegenover hulpelozen. ‘We gaan nu eerst even een plasje doen, meneer Van Vliet’, zegt de verpleegster, waarbij ‘we’ (tenzij het een perverse verpleegster is) gelijkstaat aan ‘u’. Graag zou ik hier een eigen wij-categorie toevoegen, de pluralis populi, die in… Lees verder »Massameervoud
Om 20.32 uur vloog er een vliegding boven Haarlem, westelijk van de stad. Het ging stroef, zo te horen, het gevaarte baande zich moeizaam een weg door de lucht, als een oude, vermoeide hommel. Ik spitste mijn oren tot het geronk was weggestorven en voelde een vaag onbehagen, alsof me iets was afgepakt. Overigens bleek ik lang niet de enige oplettende luisteraar. Op Twitter meldde iemand dat de hele buurt… Lees verder »De vlucht van 20.32 uur
‘Ik houd van pizza’s in de nacht…’ Deze dichtregel van een leerling werd door de huisdichteres geciteerd in haar juryrapport bij de sprankelende poëzieavond van het Stedelijk Gymnasium, afgelopen vrijdag. Mooi, dacht ik, beat that, maar ik hoefde niet lang te wachten. Bij de nazit introduceerde een extreem vitale pensionada, zelf dichteres en oud-docente Nederlands van de school, haar zoveelste krokante anecdote terloops (nee, niet eens quasi-terloops!) met: “Ik heb… Lees verder »Pizza’s in de nacht
Soms ben ik (56) erg kinderachtig, maar ja, wat doe je ertegen? Vanmiddag, dit is nog niet het kinderachtige, stapte ik door een gat in een hek. Het gat was er al, ik hoefde er alleen maar doorheen te stappen en er was een logische reden om dat te doen. We wandelden bij Schoteroog. Het was er zonnig, mooi en rustig. Een enkele hondenuitlater en bovenaan, bij het uitkijkpunt, was… Lees verder »Het gat in het hek
Dertig miljard euro bezuinigen, hoe doe je dat? Simpel: een eigen bijdrage van € 750, de hypotheekaftrek afschaffen, de basisbeurs overboord, de pensioengerechtigde leeftijd optrekken tot vlakbij de sterfdatum… Zomaar een paar voorstellen waarmee dertig ambtelijke werkgroepen in opdracht van wijlen het kabinet Balkenende-Bos de overheidsfinanciën op orde menen te kunnen krijgen. Niets heilig, niemand veilig – dat was het motto. Vergeet morele plicht, ethische bezwaren, oude loyaliteiten en knellende… Lees verder »Bezuinigingsvreugd