In tift

Vorige weekend kreeg ik de (s)crypto niet af. Als er op maandag nog een of twee woordjes ontbreken, lijd ik daar doorgaans niet obsessief onder, maar nu ging het om de hele onderst helft.

Twee dagen voelde het of er een splinter van een tandenstoker tussen mijn kiezen zat, die ik met geen mogelijkheid (floss, pincet, andere tandenstokers, geodriehoek en passer) kon verwijderen.

Dat ik bij 14 verticaal (‘Bij dit werk wordt een hoop gecreëerd’) klakkeloos ‘scheppen’ had ingevuld in plaats van ‘stapelen’ hielp niet natuurlijk, maar dan nog… Die ‘meeslepende daad van vrouwenliefde’ had een inkoppertje moeten zijn voor een (zij het niet lesbisch) HWP-lid: ‘een potje schaken’.

En die doolhof van lege hokjes voedde een bang vermoeden dat de geestelijke aftakeling nu onherroepelijk was begonnen. (Douwe Draaisma heeft een dagtaak aan mensen zoals ik!)

Hoe anders was alles gisteren! De woordjes floepten zo in de daarvoor bestemde vakjes; het was of ik het brein van J.J. Steenhuis had gehackt en de oplossing alleen nog maar hoefde te downloaden. Binnen 20 minuten was ie gepiept. ‘The mind is in tift’, dacht ik tevreden toen ik de pen neerlegde.

Die uitdrukking komt uit A New Year Greeting, een gedicht van W.H. Auden uit 1969, waarin hij zich richt tot al het micro-leven waaraan zijn huid een voedingsbodem biedt (‘build colonies: I wil supply adequate warmth and moisture‘). In de vierde strofe vraagt hij zich af of zijn stemmingswisselingen het welzijn van al die bacteriën, virussen en schimmels beïnvloeden:

Does my inner weather affect
the surfaces where you live?
Do unpredictable changes
record my rocketing plunge
from fairs when the mind is in tift
and relevant thoughts occur
to fouls when nothing will happen
and no one calls and it rains.

Mijn woordenboeken bieden geen uitkomst en misschien juist daarom vind ik ‘in tift’ zo’n mooie frase voor de soepel (‘swift’) operende geest, zoals je die op je goede dagen ervaart.

May your mind always be in tift– daar zou een wenskaart van moeten zijn.

.