Op de Wagenweg zag ik een vrouw in een donkergroene mantel struikelen over een stoeprandje. Ze gaf onbedoeld een ruk aan de riem van de hond die zij uitliet.
“Oh, sorry, Sam!”
Het kwam uit de grond van haar hart, dat hoorde je, veel sorry’s zijn minder oprecht gemeend. Sam deed er dan ook niet moeilijk over.
..
Waar werd een oprechter sorry
Dan tussen dame en haar Sam
Ter wereld ooit gehoord?
Twee zielen, gloeiende aaneen gesmeed
Of vast geschakeld en verbonden
Door een hondenriem daar aan de Wagenweg,
Nog sterker bindt de band
Van ‘t paar, door hand aan nek
Verknocht, om niet te scheiden.
Vrij naar Joost (sorry Joost) van den Vondel
@Rigo: Dat ik op mijn oude dag ooit nog eens als Muze zou dienen! Leuk!
Inmiddels digitaal, toespraak plus gedicht van Sylvia, op haar stadsdichtersweblog in aanbouw: http://www.stadsdichterhaarlem.nl/b2evolution/