Ga naar de inhoud

juni 2011

Glibbers en glijders

Een mooie dag om een erfenis te verdelen, zoals de uitdrukking luidt, met al dat geplens en gedrens, maar wij moesten en zouden wandelen, door de Kennemerduinen. Voor gladde, graag natte beestjes was het droomweer. Ik schreef hier al eens eerder over een paar triljoen nano-kikkertjes – dat was bij Middenduin. Vandaag krioelde het ervan bij het Wed. Een zwartgespikkelde geboortegolf trok van de oever over het zand naar… ja,… Lees verder »Glibbers en glijders

Tonio

Zo’n dertig jaar geleden: ‘s ochtends vroeg – het was nog donker – werd ik op de fiets geramd door een auto die aan kwam scheuren over de Kenaubrug. Ik tuimelde over mijn stuur en mijn hoofd maakte een lelijke dubbele stuit op het asfalt van de Verspronckweg. Er waren twee mannen uitgestapt, ik stond half op, wilde mijn beklag doen, maar de hoofdpijn was sterker dan de verontwaardiging. De… Lees verder »Tonio

Vrijgesteld

Ja, acht uur ‘s ochtends en ik had een streng uitziende tas onder mijn arm. Maar hij was licht en ik wandelde  door een mooi park bij Driehuis, naar de vogels luisterend, allerminst gebukt onder de werklast van de komende dag. Ik groette vriendelijk een man die met zijn honden dolde. Verderop langs het pad stond nog een andere man. Nooit eerder gezien. Gedrongen, beetje pafferig, slordige haarslierten over kalend… Lees verder »Vrijgesteld

Geen ‘cheese’

‘Indefensibly happy’, was C.K. Chesterton naar eigen zeggen het grootste deel van zijn leven, ‘onvergeeflijk gelukkig’. Zijn zonnige humeur was niet kapot te krijgen, wat T.S. Eliot (bepaald geen lachebekje!) bracht tot zijn uitspraak dat de vrolijkheid van Chesterton hem diep deprimeerde (‘I found his cheerfulness entirely depressing’). Ik las het in de Times Literary Supplement (10-6) en mijmerde wat over de vraag waarom wij diepgang en ernst als vaste… Lees verder »Geen ‘cheese’

Bijbeppen

We doen even een rommellogje, beste Raarlemmers, een bijbep-logje om er weer een beetje in te komen, over van alles en nog wat en wvttk, zoals de ambtenaar dat agendeert. En waar beter te beginnen dan bij het weer, in casu de heerlijk regenbui vanochtend, monotoon ruisend, overvloedig sproeiend, zodat het vanuit mijn slaapkamer klonk of de auto’s op de Verspronckweg tot hun assen door het water reden. In de… Lees verder »Bijbeppen

Sans everything

Er was daar een tijdlang een vrouw die haar eigen taal had, eindeloze, zangerige variaties op “oeriekoemi, mokoboeri, rikoeriemi.” Ze keek je vriendelijk en indringend aan met grote bruine ogen en nam het je nooit kwalijk als je het antwoord schuldig bleef. Een vrouw die rondreed in een rolstoel koesterde altijd een grote, kale pop aan haar boezem. Er was de man die Schubert en Chopin speelde op de piano… Lees verder »Sans everything

Meer blauw in de lucht

Vliegende ogen en oren, nu ook boven Haarlem? Ik had er net over gelezen in de NRC, toen die politiehelikopter vannacht een uur lang boven Haarlem ronkte. Observe, Detect, Identify and Neutralize? ABC-tje voor mij! Non-traditional Intelligence, Surveillance and Reconnaissance? Gesneden koek! Maar dat ging over het luchtruim boven Libië en Afghanistan… Vanuit het raam kon je de heli duidelijk zien; om de zoveel seconden lichtte hij bordeelrood op, als… Lees verder »Meer blauw in de lucht

Driedelige lach

Een stenen glimlach op een viaduct hier ter stede, de vetste en geelste smiley die ik ken. Ik kom er regelmatig langs en zelfs op zo’n niet-dag, zo’n anti-dag dat er geen zuurstof in de lucht zit, het eten niet smaakt, je ogen niet twinkelen, humor niet leuk is, de crypto niet af komt, lezen niet lukt en de muziek niet klinkt – kennen jullie die dagen? – kikker ik… Lees verder »Driedelige lach

Een pontje meer?

Een vierpartijencoalitie hebben we hier in Haarlem, een samenlijmsel van PvdA, Groen Links, VVD en D66, waarop de mogelijke breuklijnen al staan aangegeven met stippeltjes. Die coalitie overleefde deze week ternauwernood een taai, maanden slepend geschil in de gemeenteraad over de bezuinigingen van 35 miljoen bij culturele en maatschappelijke organisaties, herstel, de Viva Zorggroep die zijn personeel mangelt een voorstel om een fietspontje over het Spaarne te laten varen. Onoverbrugbare… Lees verder »Een pontje meer?

Poëziepiek

Google heeft een nieuw speeltje, waarmee Geenstijl gretig aantoonde dat het socialisme passé is: de Books Ngram Viewer. Het genereert een grafiek van de frequentie waarmee een bepaald woord de laatste twee eeuwen werd gebruikt, afgaande op de bibliotheekboeken die de afgelopen jaren zijn gescand voor het reusachtige Google Books project. Ik voerde ‘poem‘ in bij British English en ziehier: na de piek in 1960 zijn we terug op het… Lees verder »Poëziepiek