Even terug in de flow komen, we zaten midden in een stukje met meer uitgelaten uitroeptekens dan er stekels op een ezelrug egelrug zitten!!!!!!!!!!! We werden langs het strand richting Zandvoort geblazen en ondergingen een sea-change, de woesjwind joeg de muizenissen uit de hersenpan en telkens waren er nieuwe natte en droge verrassingen, zoals deze zuurstokroze plastic boei bezet met mosselschelpen.
Een zuurstokroze plastic boei bezet met mosselschelpen, hebben jullie zoiets ooit wel eens gezien???
Ik niet, maar die mosselen deden of het de gewoonste zaak van de wereld was, alsof ze al sinds mosselheugenis niets anders hadden gedaan dan koloniën stichten op zuurstokroze plastic boeien. Kijk, zo zag dat eruit.
De mosselen (spierwit, heel anders dan die in de Zeeuwse mosselpan met witte wijn) hadden zich met zwarte slurfjes aan het plastic gehecht en er zat veel leven in. Ze stonden allemaal nieuwsgierig op een kier (‘land in zicht!’) maar als je ze kietelde, gingen ze meteen dicht (‘wegens omstandigheden gesloten’).
De dag kon niet meer stuk, de zintuigen stonden nu wijd open, ook het zesde zintuig, we voelden ons uitverkoren door de goden, die… zou het? … kon het? … zelfs geheime boodschappen voor ons in het zand hadden aangebracht, in code, tenminste het had er veel van weg volgens de gereïncarneerden in het gezelschap die in een vorig leven toevallig orakelpriesteres waren geweest of ingewandenlezer. Hier, kijk zelf maar als je het niet gelooft.
Een beetje Champollion zou toch onmiddellijk met deze wierhiërogliefen aan de slag gaan, toch? Of anders deze wel!
Uh… Het is geloof ik tijd voor nog een nuchter knipje en daarna doen we de nazit (als ik nog even manisch blijf, tenminste).