Boekengala Haarlem

Gisteren vond in het NH-Archief het Eerste Haarlemse Boekengala plaats. Het was een feestelijke avond met een voorspelbaar hoog ons-kent-ons, ons-scant-ons gehalte.

Het oog dat ook wat wilde (rokkostuums, lovertjes & glimmertjes, ‘wauw’-verwekkende couture, blootvlees, hoogrisicodragende kapsels) stelde vast dat de meeste aanwezigen hun extravagantie krachtig hadden beteugeld of al dertig jaar geleden op sterk water hadden gezet. En Haarlem (we zouden het niet anders willen) blijft natuurlijk Haarlem…

Ja, ik was er ook, niet als gevierd blog-belletrist maar als werkloos amateurtraumatoloog: het optreden van de stadsdichteres / huisdichteres kwam dermate goed uit de verf dat het nazorgdraaiboek ongebruikt de prullenbak in kon. Ook de andere poëet van dienst maakte indruk. Bas Belleman las twee Shakespeare-vertalingen voor uit zijn recent verschenen, buitengewoon knappe Sonnetten voor de Donkere Dame.

Qua proza werden we gul bedeeld, met het driemanschap Victor Schiferli (Dromen van Schalkwijk), Peter Buwalda (Bonita Avenue en sinds een half jaar full-time literair zelfpromotor) en Lodewijk Wiener, die alle aanwezigen preventief een exemplaar deed toekomen van Fenomenologie van de kwade dronk, de nieuwjaarsuitgave 2009-2010 van Contact. In zijn voordracht memoreerde Wiener aan enkele Boekenbals waar zijn notoire kwade dronk zich had gemanifesteerd, maar in de knusse, ongevaarlijke sfeer die gisteren heerste, kon zelfs hij vermoedelijk geen provocatie ontdekken. Had ik al vermeld dat Mylou Frencken de optredens geestig aan elkaar knoopte, ontspannen alsof ze bij haar wekelijkse macraméklasje zat? Dat deed ze. Trouwens, ook de intermezzi waren van niveau: het Wings Ensemble, Hooglugt1&Bijlsma1 en Bies van Ede met een mooi, pasgeboren lied.

“Dat dansen wordt natuurlijk niks”, sprak ik nog hoopvol aan het begin van de avond. Dat was een deerlijke misrekening, want zowaar, na een slechte koude start (HL blijft HL) meldden zich wel degelijk de benodigde ritmisch bewegende lijven en zowaarzowaar, tegen het sluiten van de markt bevond mijn eigen lijf zich daar ineens tussen. Dat overkomt me niet vaak en dan is er maar één conclusie: het Boekengala is voor herhaling vatbaar.