Diepzeeduiker wilde ik worden op mijn elfde, maar toen het maar niet wilde opschieten met mijn zwemdiploma-A, verdampte deze wens spoedig. Zo gaan die dingen.
Van gefnuikte ambities heb ik gelukkig nooit last gehad, wel vraag ik me soms af hoe het me vergaan zou zijn in een ander beroep. Jachtopziener, fysiotherapeut, kunsthistoricus, meubelmaker, tekstschrijver, glasblazer, bioloog… In dat rijtje kwam archtitect tot dusver niet voor, daar was eerst een bezoekje aan (of all places) Delftwijk voor nodig en een vluchtige ontmoeting met Vera Yanovshtchinsky.
Op 9 juni (ja, hijghijg, het RaDa hobbelt momenteel amechtig achter de actualiteit aan) organiseerde woningbouwvereniging Pré Wonen een feestje om de opening van het nieuwe wooncomplex Slauerhoff luister bij te zetten.
Slauerhoff? Dat is toch die…? Ja, en daarom hadden ze behalve alle nieuwe bewoners ook de huis-/stadsdichteres uitgenodigd voor een stormachtig optreden – bij windkracht 9. De paling werd van de toastjes geblazen, in de proseccoglazen spookte het als in de Bermudadriehoek en de gevel van wooncomplex Soleares kwam met donderend geraas naar beneden. Nee, humorgrapje, dat laatste niet. Op de windbestendigheid van de nieuwe gebouwen valt niets aan te merken. En verder overtrof het nieuwe stukje stad al mijn verwachtingen.
Mijn foto doet er geen recht aan, maar ga zelf eens kijken. Het is een merkwaardige ervaring om nu door de voormalige depri-wijk te lopen. Op plekken waar je voorheen voortdurend schichtig opkeek of er vanaf de balkons geen suïcidalen aan kwamen zeilen, is nu variatie en kleur. Er is ruimte en de verhoudingen kloppen.
Na afloop kwam de architecte op Sylvia af om een welverdiend compliment uit te delen. Ons vrolijke gesprekje duurde maar kort. “Zo, je hebt hier wel wat neergezet!” en andere wegwaaiteksten. Wat we wel meteen merkten: het is een bijzondere vrouw, deze in Israel opgegroeide Oekraïense, en als we het dan toch over beroepssatisfactie hebben: wat moet het geweldig zijn om jouw schetsen na een aantal jaren omgezet te zien in een woonwijkje waar de mensen het goed hebben.
Architect, in een volgend leven dan maar?
Vera Yanovshtchinsky (zie hier voor interview bij Wetenschapsquiz en hier voor haar bouwkundige en schoenenkundige opvattingen)
Stadsdichteres declamerend in de storm: hier
Waar andere woningcorporaties in het nieuws zijn vanwege extravagantie en megalomanie, is Pré Wonen opmerkelijk terughoudend als het gaat om foto’s van de nieuwe wijk. Ik zocht vergeefs naar een digitale rondleiding o.i.d. Zelfs met foto’s zijn ze niet scheutig.