Na afloop van onze winterwandeling door de duinen stak de sneeuwstorm op. Dat deerde ons niet, wij reden rozig terug met bus 81, over de witbepoederde en nog ongepekelde Zeeweg. Terug in Haarlem zag ik vanuit het raam de Nieuwe Gracht liggen. Schaatsliefhebbers zouden vloeken (die strakke ijsvloer kunnen ze vergeten), maar mij troffen de prachtige, dynamische patronen die zich daar vormden door de sneeuwjacht.
De bus stopte pas op het station en we besloten nog even terug te gaan naar de gracht. Wel even opletten bij de glasstroken van het dak van de fietsenkelder. Schenenbrekers! Eigenrisicorovers! Ze zijn spiegelglad als ze met sneeuw bedekt zijn – een uitglijertje van de ontwerpers, dat nog menige letselschadeadvocaat rijk zal maken.
Vanaf de Kruisbrug maakte ik de eerste foto’s, die helaas aan scherpte inboetten door de blizzard (nou ja…) en doordat individuele vlokjes zich op Hekking-achtige wijze voor de lens verdrongen. Niettemin… Je ziet je stad weer eens heel anders. Glibberend richting Kinderhuissingel:
Bij de Nassaubrug:
Vanaf de Kinderhuisvest (toen we er met de bus passeerden was het net de vacht van een sneeuwluipaard, nu lag er voor de foto eigenlijk alweer net te veel wit en te weinig zwart)
En de Schotersingel zou de Schotersingel niet zijn, als ze niet nog een toegift voor ons in petto had:
En toen was het de hoogste tijd om naar binnen te gaan en blokken Glühwein op de open haard te gooien, een warme borstrok te ontdooien en de erwtensoep uit het vet te halen. Code geel heb je tenslotte niet iedere dag.
OK, Schotersingel is verrassend, maar ik ga toch voor de Nieuwe Gracht:-)
Schitterend! En wat een energie van jou & huisdichteres om na aankomst op het station nog een epiloog te creëren!
Prachtige foto’s. Stel je voor wat voor foto’s je krijgt bij code Rood
Beste allemaal,
Toch moet ik nog weer even Dirk-Jan tegen de scheentjes trappen; dat is zulk dankbaar werk in deze webomgeving.
Eindelijk verlaat de moederkloek het nest en mag het vette, bolle mannetje met zijn egaa aan de bak; let op de groeiende onderkin van deze Kenau: die gaat groeien met het uit elkaar groeien van deze echtelieden; en dan is zij niet mals meer; voorlopig doet zij nog aan charme, natuurlijk.
Uit welingelichte kringen verneem ik dat zijns heeren gebitje er heel erg lelijk uitziet; ratachtig eng, eigenlijk; volgens receptiegangers in de betere kringen.
Mooi dat mamma ermee uitscheidt; bij het varkentje hebben de Republikeinen aanzienlijk meer mogelijkheden tot een gedwongen abdicatie. Zijn intelligente, en wél succesvolle broertje ligt al een onbegrijpelijk jaar in coma. Mabel! grijp in. Het is niet om aan te zien. Neem je een voorbeeld aan Ariël Sharon? Die leeft zogenaamd ook nog steeds. Waartoe, waarheen, leidt deze weg!
Alle hartelijks weer, voor Rada, zo eens per jaar.
Kees
Kijk, kijk. Ik word niet meer gewist, niet meer gedist. Ik ben ongevaarlijk geworden. Dat is mooi. Rada is resistent geworden. Zelfs Dirk-Jan drukt zijn snuit; dat is hem geraden ook, natuurlijk; de zeurkous! Mijn taak lijkt vooralsnog volbracht. Veel pret in 2013, met dit nimmer volprezen blog. Het is erg mooi.
Kees
@Kees: Als je graag gewist wil worden en gevaarlijk wilt zijn, laat het me maar weten! De laatste woedende discussies zijn trouwens al weer van erg lang geleden en of Dirk-Jan hier nog leest weet ik niet.
En dank voor de compli’s!
Hoi Marius,
Maandagavond werd ik niet goed van de Rampenoefening van de Gezamenlijkheid op Net 1. Was ook buitengewoon verrast door Bas Heijne die daar prominent als Royalty-watcher was neergestreken. Het sloeg allemaal nergens op. Dan is de virtueel mogelijk aanwezige, lezende Dirk-Jan een fijn aandachtspuntje, dat je wellicht even kunt laten vlammen, kunt prikkelen; wie weet heeft hij iets te melden dat er toe doet. Dat kan ik op zo’n historische Oranjemoment dan niet laten passeren.
Gaandeweg ben ik gaan beseffen hoe Rada destijds aan het doodbloeden was.
Zelfs jij was aan het opgeven. Er vielen gaten. Er was ontmoediging. Iedereen haakte af. Er heerste ernstig mineur.
Ik heb ook gezien hoe dat mineur verdween nadat ik was afgetaaid. Iedereen ging weer vrolijk bijdragen. Jij kreeg weer lol in het zaakje. Godzijdank!
Marius, mijn welgemeende excuses voor het volstrekt niet door mij gewenste effect op Rada van mijn bijdragen. destijds. I allmost killed your darling!
Overigens begrijp ik deze week dat er meer Radafrequenteerders zijn met niet-bij-uitstek-Oranje-Sentimenten, namelijk Lucas Hirsch. Of leest die ook niet meer mee?