Ga naar de inhoud

Burns redt

Zaterdag moesten we tweeënhalf uur overbruggen tussen het consult in The Dumfries Royal Infirmary en de trein naar Glasgow.

Ergens iets eten, daar waren we wel aan toe. We liepen met onze rugzakken door het centrum. Kebabpizzafishandchipstakeawaykebabpizzafishandchipstakeawaykebabpizzafishandchips. Zelfs een eenvoudig bar meal was teveel gevraagd. We vervloekten het uniforme aanbod – vatten het persoonlijk op. Het bestond niet dat de Schotten als ras overleefden op een dieet van junkfood. Er moest ergens, verborgen voor ons… Kebabpizzafishandchipstakeawaykebabpizzafishandchipstakeawaykebabpizzafishandchips.

Het chagrijn had al toegeslagen toen ik bij een onooglijk steegje het bord van The Globe Inn zag. Taveerne sinds 1610. Er stond iets bijgekrabbeld van Poet’s Chair. “Dit is een vingerwijzing”, zei ik tegen de huisdichteres en troonde haar mee. We kwamen uit op een binnenplaats en manoeuvreerden ons naar binnen. No such luck, geen pub grub. Wel een niet te versmaden local brew (‘The Grace’) en een aangename sfeer. Dan maar níet eten…

We hadden ons ternauwernood geïnstalleerd toen een van de regulars vroeg waar we vandaan kwamen. Holland? “Are you interested in poetry? Do you know Robert Burns…?” Rabbie Burns? We hapten toe en hij had weinig aanmoediging nodig om de sleutel van de bovenverdieping op te halen bij het barmeisje. Burns kwam hier een tijdlang regelmatig, vertelde hij terwijl aan het slot van het ‘holy of holies’ morrelde. Kijk, op dat raam! Daar had de grote bard met een diamanten ring een gedicht in het glas gekrast.

burnshandwriting

Burns was ‘a rock star’, vertelde onze vrijwillige gids, de ‘wenches’ smolten voor hem.

holy of holies

Dat standbeeld daar in de hoek was zijn echtgenote (goed voor negen kinderen) en daarnaast verwekte hij er te hooi en te gras nog een aantal. Kijk, een stukje huis- en drinkvlijt van de fans: Robbie’s beeltenis van bierdoppen. Kom daar bij Beets eens om!

burnstopper

Het hemelbed dat er stond was van later tijden, maar in die stoel, daar had hij echt in gezeten, ‘auld lang syne’. Zo’n kans liet de huisdichteres zich niet ontgaan – oogontsteking of niet!

poetschair

Gesticht daalden we af naar de gelagkamer. Na de tweede Grace gingen we weer buiten, nog steeds ongevoed. Kebabpizzafishandchipstakeawaykeb… Met een container ranzige friet bereikten we het station. Tevreden met Dumfries, tevreden met onszelf. Helemaal in de geest van de advertentie die we vlak daarvoor in een showroom hadden gezien: Summer is a state of mind.

cascada

Sterke tekst. Robert Burns zou er impromptu een gedichie of een liedje bij hebben geschreven. Met ganzenveer, diamanten ring of desnoods met vette friet.

1 reactie op “Burns redt”

  1. Bij ons bezoek aan Schotland vertelden we een paar Schotten in Oban dat wij afkomstig waren uit het land van Rembrandt, Van Gogh, Cruijff en Van Basten – to name but a few. Maar noem eens één bekende Schot? Na de nodige varianten van John McDit en Malcolm McDat kwam er een op Rabbie Burns, die minstens zo bekend zou zijn als Anne Frank, de enige van wie het bestaan en Nederlanderschap werd erkend. Eerst denk je dan een kwartier lang dat je het verkeerd verstaan zult hebben (wie is Debbie Berins?), vervolgens drie dagen dat je in de maling bent genomen, maar uiteindelijk zagen we dan toch ook een standbeeld in Glasgow.

    Waarschijnlijk zou Burns trouwens ook wel raad geweten hebben met het verzoek om (com)passie op de site van The Globe Inn: ‘Please bare with us’.

Reacties zijn gesloten.