We losvoeten wat door de stad en het leven heen, beste Raarlemmers, en komen van alles tegen waarover de RaDa-reda zich de afgelopen dagen heeft verwonderd.
Onverwachte apparaten, bijvoorbeeld. Aan de Jansweg viel mijn oog op deze wervende tekst: SPROEIBALLEN VOOR NATVILTEN. Textiele werkvormen was nooit mijn favoriete vak en dit was zo’n winkel waar ik als principieel hobbyloze niks te zoeken heb, maar…
De vriendelijke mensen van Meervilt konden het zó uitleggen dat ík het begreep en de huisdichteres serieus overwoog het diepe gat waarin zij dreigt te vallen na de bundelpresentatie te dempen met een cursus vilt. Natvilt, wel te verstaan. We hebben vast zo’n sproeibal aangeschaft, daar zijn nog wel meer toepassingen voor te bedenken.
Terug naar het mannendomein.
Dat veronderstel ik tenminste. Deze raketachtige heeft zijn lanceerbasis aan de Kampersingel. Er zit een deurtje in; we klopten aan, maar er werd niet opengedaan. Is het een silo met kunstmest voor het Rozenprieel? Graag zou ik het van jullie vernemen.
Nu we toch fallisch bezig zijn, kan deze betaalpaal er nog wel even achteraan.
Zo compromisloos zie je ze maar zelden. Aan de Julianalaan. Steeds vaker voel ik me als otoloos burger een buitenstaander. Zo heb ik al drie keer opgezocht wat een ‘bijtelling’ inhoudt en bij elk reclameblok ben ik weer in de bonen. Een bordje als dit brengt mij danig in de war:
(Zoals bekend uit Vicieuze Files is de RaDa-reda voorstander van een stofzuiger die alle privé-auto’s opzuigt, maar hiermee zal wel iets anders worden bedoeld). De auto weg en het varken terug in de Nederlandse straat, dat spreekt mij meer aan. Deze dikzak staat ergens waar het RaDa in zijn prilste jaren ook een stenen neger fotografeerde. Iemand (behalve Harrie)?
Cannes is bedekt met rode lopers en Haarlem kent er ook een, maar in de Ruijghaverstraat zag ik deze witte. Bij een erkende aanplakplek in de buurt van het Patronaat, waar men plakt en plakt en overplakt, tot…flatsj… een dikke plak posters naar beneden komt, zo dik als de zaterdagkrant.
Wandelend door Haarlem verbaasden wij ons gisteren weer eens over de kerktorens die op onvermoede plekken opduiken. Op zich bekende torens, zo is het ook wel weer, maar soms is het of ze een stoelendans doen. En toen we gisteren in de Van Marumstraat liepen, hadden we een prachtig zicht op de Nieuwe Bavo.
Ter voorbereiding op de bundelpresentatie waren we in het atelier van Steven de Jong. De zon ging nogal uitsloverig onder. Hé, welke kerk is dat daar in de verte? vroeg ik me af.
Ja, natuurlijk, het kon er maar één zijn, maar vanaf het Heiligland had ik ‘m nooit gezien. En die blauwe golfjes op het raam? Uh… dat is een toevallige spiegeling van het ontwerp dat Steven maakte voor Niet over het Spaarne! Het hing nog (groot!) bij hem aan de muur.
Nog één keer over die drukbezochte presentatie: één vrouw betrapte ik in eenzame afzondering. Lezend, waar anderen pretbabbelden en Jopenproefden. “Ha, de ware liefhebber!” papte ik aan.
Ze heette Margerite Luitwieler, kunstenares én dichteres. Ik kocht een bundel van haar, Op hoge hakken de trap op, en die mag er zeker wezen. Gewapende onschuld, zo kan je die wel karakteriseren.
Nou dat was het.
Glimmende ‘Peperbus’ staat er alweer bijna anderhalf jaar, Marius. Als vrije plakplaats, maar wordt als zodanig opvallend (en grappig) genoeg niet of nauwelijks gebruikt. Te mooi? http://www.haarlemsdagblad.nl/regionaal/haarlemeo/article13230843.ece/Vrijplaats-plakkers-aan-Kampersingel-Haarlem
@Richard: Dank! Misschien verplaatsen naar de Ruijghaverstraat / Witte Loper?
Of hier onder mijn huis, daar heb ik ook zo’n plakmuur die regelmatig dikker is dan de muren van het gebouw zelf. Met als bonus een geel geworden klodderrichel lijm daaronder. Maar laten staan, kan natuurlijk ook. Onbeplakt maakt zeker niet onbemind, zeg ik altijd maar.
Ha! die witte loper zag ik ook liggen. Naast alle rotzooi onderweg die onze vriend de meeuw uit diverse op tweede pinksterdag buiten gezette vuilinszakken had gesnoept. Dat gaf een soort “bruinesmurrielopereffect” 🙂
Leuk dat je schrijft over die stoelendans van kerktorens! Fascinerend verschijnsel. Dat gezichtsbedrog heeft – denk ik – te maken met de neiging van ons brein, althans het gedeelte dat zich bezig houdt met ruimtelijke oriëntering, recht te maken wat krom is. Loop je over de Kamper-, Gasthuis- en Raamsingel richting Schouwburg, dan zou je aanvankelijk zweren dat de Kathedrale Basiliek zo’n beetje in de Leidsebuurt staat, ter hoogte van de Alexanderstraat of Mauritsstraat. Bij nadering van de Schouwburg schuift de Nieuwe Bavo pas weer geleidelijk aan naar de plek waar hij hoort. Loop je langs het Spaarne van de Prinsenbrug naar de Waag, dan is het het spel dat de Bakenessertoren met je speelt – van de linker naar de rechteroever van de rivier zinsbegoocheling hors catégorie. Als je daar tenminste gevoelig voor bent.
Reacties zijn gesloten.