Ga naar de inhoud

Weinig woorden

Weinig tijd voor woorden, wel veel verplichtingen en afspraken. Ik voel me nog niet zoals deze paarden in Ammerzoden, zo erg is het ook weer niet,

tredmolen

maar de tijd ontbreekt deze weken om eens fijn op een alinea te poetsen of uit alle vluchtigheid iets blijvends te destilleren. Resteren voor het RaDa de snapshots van onverwachte schoonheid en lelijkheid. De Haarlemse nam ik gisteren. Eerst de Bakenessergracht, waar een kabelaar kaderaar werd. Wuh…?? Nou kijk zelf maar:

bakenesseroog

Jammer haast om die kabel onder de grond te stoppen. Een paar uur later zette de zonsondergang de Verspronckweg in vuur en vlam:

verspronckwegbrand

Dan naar IJmuiden. Eerst lelijk. Kijk, een soort van schip (Höegh?!?) nadert de haven:

höegh

Ik moest denken aan een boek hier op de leestafel, The Sea inside van Philip Hoare, die over deze gevaartes schrijft: ‘Apart from the fact that they float, there’s little to associate these giants with the romantic notion of a vessel. (…) No one rhapsodises over these maritime pantechnicons as they come and go on their migrations. No one celebrates their arrival after heroic journeys to and from the other side of the world. They are filled. They are emptied. They move in between. No one stands on the quayside to wave them off.’ (p.27).  Volgens Hoare komt de bemanning niet buiten op het dek. Te gevaarlijk. Die zit zelf dus in een soort container.

Nog even binnengaats, voor de juiste verhoudingen (let op de geparkeerde autootjes):

oceaanreus

Ten slotte, ik heb hier onlangs geschreven over Lelijke schoonheid, IJmuiden als belle laide. Vandaag maakte het die reputatie weer meer dan waar. Met dank aan Tata!

skyscape

Op de fietstocht terug (bij invallende duisternis) kreeg ik tot drie keer toe grote, knikkerharde insecten tegen mijn knar. Is het meikevertijd?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *