‘Dood’ in krantenkoppen wil voor mij maar niet wennen – ik heb liever dat ze de mensen ouderwets laten overlijden. De NRC vanochtend ook weer. ‘Seamus Heany dood.’ Alsof ze ‘m, ondanks de al ingetreden lijkstijfheid nog even met een laserpen in de pupillen hebben geschenen en een neushaartje hebben uitgetrokken. Waarna maar één constatering restte. Dood. Zéker weten? ‘Ja, dooier zal je ze niet snel vinden. Dood. Zet dat… Lees verder »Racelezen
Soms doe je de mensheid tekort. Dan roep je te snel BASTARDS!!!! In het Schotse dorpje Lochmaben zag ik deze lente een straatnaambordje: Vendace Drive. Daaronder stond ‘leading to Vendace Crescent, Vendace Wynd, Vendace Place and Vendace Mews’. Vendace…? Het bleek om een dode vis te gaan (en geen puriteinse prediker, whiskystoker of kiltklosser). Een smakelijke zoetwatervis die slechts op vier plekken in Groot Brittannië voorkwam: twee meren in het… Lees verder »Bastards!?
Auto-immuun, zo kan je de eenpersoons RaDa-reda best betitelen. Die krengen doen mij niks, ik ben bewust autoloos burger (BAB), tegenstander van particulier autobezit (zie Vicieuze files) en ik kan een versnellingspookje niet onderscheiden van een uitlaatpijp. Maar ditmaal kom ik er niet onderuit om aandacht te schenken aan een auto. Vanaf het terras van De Witte Zwaan zag ik zaterdag hoe een niet misse limousine zich vanaf de Kinderhuisvest… Lees verder »Limousine
Het kon gebeuren dat ik twee opeenvolgende ochtenden in m’n eentje bij hetzelfde standpaviljoen in Zandvoort zat. Eergisteren las ik er lui een boek. Het was rustig. Ik had mijn eigen hoek van het terras en genoot van de mussen, die rare capriolen uithaalden. “Ja, ze zijn zóó schattig!”, zei de serveerster, “ze zijn soms echt aan het keten met z’n allen.” Gisteren was ik er weer, in dezelfde hoek.… Lees verder »Intimiteiten
In Engeland kocht ik The People’s Songs (the story of Modern Britain in 50 records). Niet al te diepgravende sociale geschiedenis opgehangen aan hits van Vera Lynns We’ll meet again tot Bonkers van rapper Dizzee Rascal. Stuart Marconie schreef het boek voor een radioserie van BBC2. Geestig, gul met trivia en anecdotes zonder de grote lijn uit het oog te verliezen. Een van de thema’s is het popgenre als banier… Lees verder »Jazz voor de mensen
Hoe de dingen soms bij elkaar komen… (alle statistici terug in hun hok!!! Nu!!!). Ik lees momenteel The Son van de Amerikaanse schrijver Philipp Meyer, een roman die zich afspeelt in Texas. Een van de hoofdpersonen, The Colonel, is opgevoed door Indianen en op zijn oude dag maakt hij voor zijn plezier pijlpunten van vuursteen. “They have told me there is a German named Hertz, “he said, “who has given… Lees verder »Knappen en kraken
Vorige week wandelden we vanuit Harwich door Essex. Eerst langs het Stour-estuarium, daarna ging het ontspannen verder over zachtglooiende weilanden en stille landweggetjes. Een van de attracties in die streek zijn de kerkjes, sommige uit de middeleeuwen, die doorgaans niet afgesloten zijn. Soms tref je er vrijwiligsters (van het soort dat de knielkussentjes borduurt), meestal is er niemand. In Langham treuzelden we bij de spreuk in een portiek aan het… Lees verder »Church cat