Vorige week wandelden we vanuit Harwich door Essex. Eerst langs het Stour-estuarium, daarna ging het ontspannen verder over zachtglooiende weilanden en stille landweggetjes. Een van de attracties in die streek zijn de kerkjes, sommige uit de middeleeuwen, die doorgaans niet afgesloten zijn. Soms tref je er vrijwiligsters (van het soort dat de knielkussentjes borduurt), meestal is er niemand.
In Langham treuzelden we bij de spreuk in een portiek aan het begin van de toegangslaan (‘In memory of my dear mother, for whose early instruction and parental care I owe a debt of gratitude I could never repay. W. N. Langham Hall 1905’) toen er over het grind een kat aan kwam schrijden. Bedaard, doelbewust, zonder enige schuwheid. Hij vlijde zich neer in de zonnestralen onder de spreuk en wachtte de strelingen af die hem toekwamen.
Toen hij het wel weer welletjes vond met het geknuffel, escorteerde hij ons naar de kerk, alsof het zijn dagelijks werk betrof. Dat was ook het geval, zo bleek uit de gelamineerde accreditatie in het portaal: Jerry, Honorary Church Cat:
Jerry, of Langham Hall, holds, in an honorary capacity, the ancient office of Church Cat. He is most pleased to welcome visitors to St. Mary’s Church and to accompany them inside. However, he is short of stature and is unable to reach the doorhandle to let himself out when they have left. It would be much appreciated if visitors would kindly ensure that Jerry is outside the church before they themselves leave. Thank you.
De hoogwaardigheidsbekleder ging inderdaad met ons mee naar binnen en poseerde ongevraagd voor het staatsieportret:
Terwijl wij daarna naar het glas-in-lood tuurden, maakte hij een inspectierondje langs de kerkbanken. Hij ging uit zichzelf weer met ons mee naar buiten, en het grappige was dat hij daarna een koelere houding aannam. Zijn taak zat er onmiskenbaar op – als een beminnelijke pastoor, zei de huisdichteres, die na een vriendelijk onderhoud met zijn parochianen zijn brevier weer wil gaan lezen. Zou Jerry een reïncarnatie zijn van een van dorpspriesters die de website opsomt? Nicholas de Rumsey uit 1258? Geradus Thonyn uit 1441? Edward Dowdeswell uit 1807? Of een ietwat zelfingenomen Edwardiaan?
Hoe dan ook, Jerry the Honorary Church Cat zou zo passen in het kattenboekje van T.S. Eliot, Old Possum’s Book of Practical Cats, naast de Rum Rum Tugger, Old Deuteronomy en Mr. Mistoffelees (the conjuring cat).
Dikke kans dat ik op die kerkjes in een volgend logje nog terugkom, want ook de buitenmuren hielden ons nogal bezig.
Prachtig verhaal, dank!
Je hoort vaker van de kerk muizen dan de kerk katten, maar Jerry is de Tom niet, en hij heeft zich kennelijk goed kunnen schikken in zijn lot. Tot jullie genoegen zo te zien. Een mooi verhaal!