De eerste helft van het twee uur durende ‘stadsgesprek’ moest ik aan me voorbij laten gaan. Het doel van de exercitie was om de gedachten te bepalen over de 10 miljoen aan bezuinigingen die Haarlem vanaf 2015 jaarlijks bijeen moet schrapen. De aula van het Stedelijk Gymnasium zat vol, dat was alvast iets. Het was eigenlijk ook meteen alles. Er golden onbegrijpelijke afspraken en spelregels, er waren kaders vastgesteld en… Lees verder »Stadsgesprek
Gisteren een pietsie geluk geïmporteerd uit Amsterdam, waar ik de door Tracy Metz soepel en geestig gepresenteerde talkshow Stadsleven bijwoonde, met ditmaal het thema The Happy City. Leerzaam, driewerf leerzaam! Zo legde wethouder Pieter Hilhorst uit dat de overheid (daarin kon hij met Mark Rutte meegaan) geen ‘geluksmachine’ was, maar wel een ‘pechdemper’. Die houden we er in, zou ik zeggen. Ook de lost wallet test was nieuw voor mij… Lees verder »Hedonistische adaptatie
Grappig: in 2012 schreef ik hier over een lamp die er de brui aan had gegeven en die een paar dagen dienstweigering ineens weer deed waarvoor Philips hem gemaakt had. Deze week hadden we weer zoiets: de schakelaar van een stekkerdoos lichtte altijd rood op in de ‘aan’-stand. En toen ineens niet meer. De stroom stroomde nog wanneer gewenst, dus onder het motto ‘lang leve de apathie’ lieten we het… Lees verder »Second life?
Hieronder mijn januari-column voor Straatjournaal, deze week nog in papieren versie verkijgbaar. Gelukkig 2014 allemaal! Hopelijk zijn de oorsuizingen, oranje vlekken op het netvlies en andere zelfveroorzaakte naweeën van de jaarwisseling weer een beetje wegetrokken? Ja, zoals wij hier in Noord-Holland Oud en Nieuw vieren doen ze het nergens ter wereld! Neem nou de tienduizenden dapperen die zich op 1 januari als met Unox-mutsjes getooide lemmingen in ijzig water storten… Lees verder »Nephuizer Almanak
Het radioprogramma Café Smout met Mylou Frencken en Ziggy Klazes is verkast van Stempels naar Studio. Gisteren las ik er mijn column Bavoborduren voor, waarin ik nogmaals de aandacht vestigde op Amsterdam door andere ogen. Al bloghoppend op die site kwam ik bij een bijdrage van Dagan Cohen, De weerbarstige stad, waarin hij een nachtmerrie beschrijft die hij had: de anders zo bedaarde stad trilde op zijn grondvesten. Er was… Lees verder »Doorlezen
Hoeveel manieren zijn er om van Haarlem te houden, vroeg ik me deze week af in mijn weblog. En om die liefde uit te dragen? Muziek en poëzie zijn de traditioneelste. Joost Mulder vertolkt al sinds zijn puberteit driemaal daags Ik ben een Haarlemse jongen; vorig jaar werd het Haarlems liedboek verrijkt met twee nieuwe klassiekers: Mylou Frencken zong meeslepend Háárlem, Háárlem, Haarlemmerhoud/t jij ook van mij? én er kwam… Lees verder »Bavoborduren?
Bij mij verloopt het meestal zo: na twee dagen gemene griep komt er een derde dag waarop je alleen maar een beetje ziekjes bent. Zonder uitbundig gehoest en gesnuit, zonder huismiddeltjes en paracetamol. Een dag zonder fut en ideeën ook. Lezen is nog te inspannend, muziek te opdringerig en het IQ lijkt 30 punten lager dan normaal. Onder een dekentje naar een film kijken is dan de beste manier om… Lees verder »Gedoseerde emoties
Vijf jaar geleden schreef ik hier een stukje over de kale vlakte rond de Heilig Hartkerk in de Kleverparkbuurt, op het terrein waar ooit ziekenhuis St. Johannes de Deo stond. Inmiddels is het aanzien van de omgeving aanmerkelijk veranderd. Ze Neodeoën daar behoorlijk door. Voor een eindoordeel over het project als geheel is het veel te vroeg – er wordt nog driftig gebouwd, dus hoeveel ‘lucht’ er uiteindelijk tussen de… Lees verder »Deo Neo
How do I love thee? Let me count the ways! – I love thee to the depth and breadth and heightMy soul can reach, when feeling out of sightFor the ends of Being and Ideal Grace I love thee to the level of everyday’sMost quiet need, by sun and candlelight – I love thee freely, as men strive for Right, –I love thee purely… Ja, dat sonnet van Elizabeth Barret… Lees verder »Haarlemliefde
Zanger, componist, beeldend kunstenaar, acteur, theatermaker – met ‘multitalent’ doe je Steef de Jong haast nog tekort – omnitalent komt meer in de richting. Maar zijn grootste kracht ligt in het aanstekelijke plezier waarmee hij alles doet. Gisteren in de Toneelschuur zag ik hem in Godfried (over Bomans’ beruchte verblijf op Rottumerplaat) en zelfs als hij bij een changementje samen met zijn Vlaamse tegenspeelster/medespeelster Annelies Hullebusch een tafeltje verplaatst, weet… Lees verder »Godfried