Vandaag (bij een experimenteel, rib-testend ommetje zonder scherpe bochten) hoorden de huisdichteres en ik de langste ja ooit.
De ja-zegger stond met zijn fiets bij een voortuintje, in gesprek met een decibellerige jonge vrouw in een kort, gespannen jurkje, die er geen enkel misverstand over liet bestaan dat… nou ja, dat kregen wij helaas niet mee, wij kwamen net aanlopen, maar die arme man had de afgelopen 5/10/15 minuten haar hele, furieuze betoog voor zijn onschuldige kiezen gekregen. Wij passeerden op het moment van de climax, een theatrale uithaal die haar gelijk onomstotelijk moest bewijzen: “… en dat, DAT begrijpt hij dan niet!!!!!!!!”
Zij liet een stilte vallen, een veelbetekenende stilte. Nu was het aan hem om zijn onvoorwaardelijke bijval te betuigen. Zij rekende op zijn morele steun, solidariteit, verontwaardiging. Een neutrale opstelling was geen optie. Alleen… er zwommen nog allerlei vragen door zijn hoofd…
Er is een grens aan hoe lang je zelfs de pregnantste stilte kan laten duren. Hij zette een soort gorgelgeluidje in dat hem aanvankelijk nog nergens toe verplichtte. “Najwouwjwjwwwwe…” [Dat zie je totaal verkeerd /ik kan er geen touw aan vastknopen/dit gaat nergens over] “…jjeuwew…” [je hebt het wel over mijn beste vriend /het is veel te warm om je zo op te winden/ straks verwacht ze dat ik een bijl ga halen om die vent mores te leren]. Hij wilde haar niet voor het hoofd stoten en dus moest hij door met zijn klinkerimprovisatie, stelde de definitieve ‘ááá’ nog even uit..
“…jea…uwwjnjnjnaaaa-ááá.”
Ja! Daar was ie! Knap van de menselijke geest, vonden we het. Die man had dat geluid nooit eerder gemaakt. Zou het nooit meer zo maken. Ik moest denken aan een vis die drie broodkorstjes aan de oppervlakte ziet drijven waarvan hij er maar een kan opeten. Het wordt uiteindelijk de JA-korst, dat weet ie al, alleen, schrokt ie ‘m in een keer op of maakt ie eerst nog wat schijnbewegingen langs NEE en WUH?
Zij kreeg het haar toekomende JA, maar (Najwouwjwjwwwwe-jjeuwew-jea…uwwjaaaa-ááá) die bijl, die zou hij in het schuurtje laten. Een volmondig ja zat er voor haar niet in vandaag.