Ga naar de inhoud

Raamkannibaal

Mijn Straatjournaalcolumn gaat deze maand over een arachnonaut, een spin die in zijn web twaalf kilometer aan mijn fietsstuur meereisde van Haarlem naar Velsen.

Ik had het stukje al ingeleverd toen er voor mijn voorraam (eerste verdieping) twee webben werden aangelegd. De beide hoofdbewoners leken zich niet aan elkaar te storen en koesterden zich zo op het oog broederlijk/zusterlijk in de najaarszon. Aan hun vreedzame coëxistentie kwam een eind toen er ineens nog maar één spin was – de grootste.

wever

Over harde bewijzen beschik ik niet (er zijn meer spinnensmikkelaars) maar hij heeft de schijn van kannibalisme wel tegen. En zeker als je hem van dichterbij bekijkt moet je ‘m tot alles in staat achten. Soort zoekt soort? Soort eet soort!

harigespin

Vanochtend was ie zijn web aan het verbouwen (dat misschien niet berekend was op zijn toegenomen gewicht). Hoe die acht harige pootjes van elkaar wisten waar ze mee bezig waren is me een raadsel, maar ze vlochten en lijmden en knoopten met verbluffende virtuositeit en een lenigheid waar Epke Zonderland niet aan kon tippen.

harigespin2

Koelbloedige moordenaar of niet, hij mag de komende dagen rekenen op mijn warme belangstelling. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *