Voor het goede begrip, de Maagdenhuisbezetting wekt bij mij zeker geen nostalgische gevoelens – in mijn eigen studententijd (1972-1979) vond ik actievoerders vooral zelfingenomen, drammerig en weinig kritisch op het gebied van elementaire lichaamshygiëne. De generatie van nu doet het op dat laatste punt aanmerkelijk beter, maar dat is niet de reden dat ik mijzelf betrap op een zekere sympathie met hun streven om – eindelijk! – een principiële discussie… Lees verder »Maagdentaal
Hebben psychologen zich ooit verdiept in de individuele verschillen in onze alledaagse woordproductie en communicatiebehoefte? Ja, schizofrenen met een urgent te verkondigen missie, daar is natuurlijk onderzoek naar gedaan, maar hoe zit het met ons, gewone stervelingen – tetterend en kwetterend, babbelend, verhalend, prekend of stom voor ons uit kijkend, zonder boe of ba? Zaterdag sprak ik op een feestje met een oud-onderwijzer uit het Land van Maas en Waal;… Lees verder »Woorddruk
Aan het Spaarne, ter hoogte van de Turfsteeg, vlakbij wijlen studentencafé De Koning, zijn ze aan het bouwen. Dat gaat gelukkig met beleid. Ze kogelen niet alles om. Nee, niet alles… En het vooraanzicht: Alsof de chirurg na een val tegen je zegt, meneer Jaspers, u bent een beschermd stadsgezicht. Dat houdt in uw geval concreet in dat beide wenkbrauwen intact moeten blijven, evenals het puntje van uw neus en… Lees verder »Beschermd stadsgezicht
Ook Haarlem heeft een meisje met parel. Niet in het oor maar aan haar neus. Het meisje zonder Kleenex zouden we haar ook kunnen noemen. Haar echte naam is trouwens Eva. Te eenvoudig voor een RaDa-prijsvraag, want ze staat op een plek waar dagelijks duizenden mensen passeren.
Vandaag zag ik iemand de Grote Markt harsen. Tegenover het stadhuis had hij twee tegelluikjes opgeklapt en… De Verzamelde Kritische Haarlemmers, nimmer genegen zich in het ootje, de maling, de veiling of de zeik te laten nemen: “Tegelluikjes? Op de Grote Markt? Hoepel nou gauw een end op, verwarde RaDaman, die klinkers zijn nog door Lieven de Key hoogstpersoonlijk een voor een aangestampt – die leggen daar al sinds de… Lees verder »Straatharser
Vijftien jaar geleden (zo rond de invoering van de Tweede Fase) wilde ik nog wel eens een mening uitdragen over het Nederlandse onderwijs. Destijds schreef ik een column voor Levende Talen (ze staan hier bijeen) en mocht ik graag een harde noot kraken. Na vier jaar ben ik ermee gestopt – mijn eigen zuurgraad steeg er gevaarlijk door. Pissen tegen de wind in, was het en het bleek mij niet… Lees verder »ROC Leiden
Zo’n vier jaar geleden vertelde ik hier een jong sprookje over twee met ontslag bedreigde postbodes, die van hun TNT-regiomanager een duivelse proeve van bekwaamheid moesten afleggen. De brievenbus heeft in de tussentijd al weer heel wat keren geklepperd (en er zijn sindsdien vele postbestellers ontslagen). De post landde zoals te doen gebruikelijk op buik en rug, maar kort geleden hadden we weer een miraculeuze opstanding, nu van een kaart.… Lees verder »Op herhaling?
Mijn schoonmoeder belde (suspense!). We moesten direct NPO3 aan zetten. Ik salueerde en ontdekte Mindf*ck. De ster van het programma is illusionist Victor Mids, die zonnebrillen wegtovert die ogenschijnlijk stevig op de neus van zijn argeloze slachtoffers staan; of de schoppenaas verdonkeremaant waarop ze hun blik gefixeerd houden. Naar eigen zeggen maakt Mids zoals alle goochelaars gebruik van de eigenaardigheden en beperkingen van de menselijke perceptie. Zo moest een meisje… Lees verder »Breinfoppers
‘Laffe overval op bejaarde’, dat was het eerste dat bij me opkwam toen ik het schrijven (<0146966604398=1VEL070=8/3=74*100SND) van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties las – een van de vijf miljoen die werden verstuurd om aan elke woning een ‘voorlopig energielabel’ toe te kennen. Dat Monopoliehuisje hierboven doet het zo slecht nog niet met een C en zie, het rukt gestaag op in de door de pijl aangegeven richting,… Lees verder »Energielabel
Vanochtend fietste ik op weg naar mijn werk lange tijd onder een (letterlijk) roze wolk. Hij had de vorm van de steek van Napoleon. De wolken zijn toch verrassend goed bezig deze dagen. Gistermiddag verpoosden de huisdichteres en ik ons in de Kennemerduinen. Liggend op de bodem van de Oosterplas maakte ik deze onderwateropname. Nee, grapje, ik ben The Iceman niet! Er lag een vliesje ijs op het water, dat… Lees verder »Wintervliesjes